Porozumiewamy się nie tylko za pomocą słów i myśli, ale również za pośrednictwem znaków, obrazów czy symboli. Dopiero wszystko to razem stanowi kod kulturowy, który jest złożonym sposobem rozumienia i komunikacji, a także pewnym stylem oraz wizerunkiem życia. Co prawda współczesna cywilizacja obrazkowa – żeby nie powiedzieć: prawie już wirtualna – pomniejsza w dużym stopniu komunikację językową, ale równocześnie redukuje też dotychczasowe symbole i związany z nimi przekaz tradycji kulturowej. Umberto Eco jako znany pisarz, a wcześniej historyk i teoretyk sztuki, przypomina w niejednej swojej książce tę bogatą i wszechstronną tradycję, bez której Europa stanie się cywilizacją pozbawioną swojej tożsamości, charakteru i znaczenia. Obok pozycji takich jak „Historia piękna” i „Historia brzydoty” dostajemy także opracowanie dotyczące mitycznych i symbolicznych krain – miejsc legendarnych, wyobrażających ludzkie pragnienia lub stany umysłu. W bogato ilustrowanej, albumowej książce przedstawił wyobrażenia takich miejsc historycznych jak ziemie biblijne, ziemie homeryckich Greków i odległego Orientu, ale też miejsca iluzoryczne np. Raj Ziemski, piekielne podziemia, Wyspy Szczęśliwe, nieodgadnione Eldorado, krańce świata, Ultima Thule i słynną Atlantydę, a wreszcie antypody, rejony niedostępne, ale żywe i obecne w zbiorowej wyobraźni. Interesujące są również bliższe wyobrażenia rozmaitych utopii, czyli w pierwszej kolejności rozmaitych fikcyjnych wysp, miejsc nieistniejących, a później krain doskonale urządzonych. Najważniejszym przesłaniem „Historii krain i miejsc legendarnych” jest fakt, że mimo racjonalnego podejścia, a nawet dość przyziemnego pragmatyzmu naszych czasów, nadal odwołujemy się do wyobrażeń i wierzeń mitycznych, zaś utopia jest ciągle trwałą kategorią masowego myślenia i świeckiej wiary, całej ideologii o doskonałym urządzeniu świata w przyszłości (jeśli nie bliższej, to dalszej), a nawet całkowitego opanowania natury, co jest raczej pewnym odejściem oznaczającym porzucenie stanu ludzkiego.

Porozumiewamy się nie tylko za pomocą słów i myśli, ale również za pośrednictwem znaków, obrazów czy symboli. Dopiero wszystko to razem stanowi kod kulturowy, który jest złożonym sposobem rozumienia i komunikacji, a także pewnym stylem oraz wizerunkiem życia. Co prawda współczesna cywilizacja obrazkowa – żeby nie powiedzieć: prawie już wirtualna – pomniejsza w dużym stopniu...