Człowiek, który się modli, to ktoś, kto uważa, że bóg źle urządził cały świat, ale sądzi również, że może pouczyć boga, jak to wszystko naprawić. Na wpół pogrążona w sprzeczności jest także niepokojąca idea, że nikt nie ma do tego prawa ani żadnej moralnej władzy. Wezwanie do modlitwy samoistnie się unieważnia. Ci z nas, którzy nie biorą w niej udziału, będą usprawiedliwiać swoją nieobecność brakiem potrzeby lub zainteresowania poddawaniem się bezowocnemu procesowi nieustannego pokrzepiania. Albo nasze przekonania okażą się wystarczające same w sobie, albo i nie - tak czy owak, musimy stać w tłumie, powtarzając niezmienne i szablonowe zaklęcia.

Człowiek, który się modli, to ktoś, kto uważa, że bóg źle urządził cały świat, ale sądzi również, że może pouczyć boga, jak to wszystko napr...

Powszechnie się przyjmuje, że pytanie „Jak się czujesz?” nie nakłada na ciebie obowiązku udzielenia wyczerpującej lub szczerej odpowiedzi. Toteż gdy ktoś mi je teraz zadaje, zazwyczaj mówię coś zagadkowego w rodzaju „Trochę za wcześnie, by to stwierdzić”. (A jeśli zainteresowanie moim samopoczuciem przejawia wspaniały personel kliniki onkologicznej, czasem posuwam się nawet do tego, by odrzec: „Chyba mam dzisiaj raka”.).

Powszechnie się przyjmuje, że pytanie „Jak się czujesz?” nie nakłada na ciebie obowiązku udzielenia wyczerpującej lub szczerej odpowiedzi. T...

W byciu śmiertelnie chorym frapujące jest to, że człowiek spędza mnóstwo czasu, przygotowując się na śmierć przy pewnej dozie stoicyzmu ( i wsparciu najbliższych), jednocześnie poświęcając wiele uwagi kwestii ocalenia. Bez dwóch zdań jest to osobliwy sposób na „życie” - rano prawnicy, po południu lekarze – i oznacza, że człowiek jeszcze bardziej niż zwykle jest skazany na dwoiste samopoczucie.

W byciu śmiertelnie chorym frapujące jest to, że człowiek spędza mnóstwo czasu, przygotowując się na śmierć przy pewnej dozie stoicyzmu ( i ...