Pieśń o poranku,to opowieść wstrząsająca,nie dajcie się zwieść idyllicznej okładce...Opowieść o miłości,pożądaniu,namiętności i zdradzie, ale przede wszystkim o egoizmie tak wielkim,że dopiero dramatyczne okoliczności pozwalają bohaterce go dostrzec w sobie...
Jej myślenie,że "...zdrada jest tylko wtedy,gdy twój kochanek odwraca sie od ciebie.Kiedy ty odchodzisz od rodziny,jest to wyraz samookreślenia się,niezależności,osobowości.To wolność.Miłość.Prawie jak cnota",określa dokładnie jakim człowiekiem była Larissa.Bo przecież "zdrada jest tym,co ktoś robi tobie",bo to "...ja byłam najważniejsza".
Na początku rozumiałam Larissę,nie obwiniałam jej,bo każdy czasem potrzebuje odrobiny adrenaliny,takiego skoku na bungee raz w życiu...Żeby docenić to co mamy,naszą codzienność,nudne szczęście,którego często nie dostrzegamy...
Ale Larissa okazała się egoistką nie do zaakceptowania.Zdradziła rodzinę i przyjaciół,biegła na oślep jak ćma do płomienia i spalała się nawet o tym nie wiedząc...

Pieśń o poranku,to opowieść wstrząsająca,nie dajcie się zwieść idyllicznej okładce...Opowieść o miłości,pożądaniu,namiętności i zdradzie, ale przede wszystkim o egoizmie tak wielkim,że dopiero dramatyczne okoliczności pozwalają bohaterce go dostrzec w sobie...
Jej myślenie,że "...zdrada jest tylko wtedy,gdy twój kochanek odwraca sie od ciebie.Kiedy ty odchodzisz od...