Może i dla Autora była to podróż po "miejscach i ludziach" może, a może nie. Tak przynajmniej możemy przeczytać powyżej, ale ja się zawiodłam, jednocześnie podeszłam z otwartą głową do wierszy. Nie widzę tu ani buntu, a już jego szczytu zupełne, ani też żaden z wierszy nie ostał mi się w pamięci-a zrobiłam kilka czytań tekstów, powracając do nich po przerwie. Nie czytałam z nastawieniem znalezienia tegoż.
Jednakowoż odniosę się do wątku peregrynacji. Owszem, Autor zmieniał miejsca, w których bywał jako stypendysta, można znaleźć kilka takich śladów, ale napisałabym, że się przemieszczał, jednak czy podróżował? Nie wiem. Z drugiej strony, mam wrażenie, to wszystko było, to już było, tak jak motyw profesora, który zasypia na odczycie, czy spotkaniu autorskim.
To co pamiętam? W kilku wierszach, bodaj we wszystkich jest opisywana żona, która śpi. I to jest dla mnie ciekawe, że we wszystkich tekstach żona śpi, snem głębokim.
Nie jesteśmy w szkole, analiza nie jest tu potrzebna. Nie będę przypisywać znaczeń, ani nadawać sensu, którego nie dostrzegam, tak jak to było z buntem, a i też z dużym prawdopodobieństwem zawiodą się osoby, które mogą oczekiwać, że wystawię Autorowi ocenę, nakleję etykietkę, "dobry" "kiepski" albo wyjmę któryś z przymiotników, który tkwi pomiędzy (sic!) nie. Po pierwsze dlatego, że nie ma to być ocena ad presonam, po wtóre w ogóle nie ma to być ocena, nie zamierzam poruszać się w tych ramach. Po trzecie czytajmy poezję, tak dla Siebie, przypadkiem, powoli albo szybko. Na swój sposób, i tak sięgnijmy też po to co napisał Tadeusz Dąbrowski i sprawdźmy, czy nie są to teksty dla nas.

. Na pewno będę chciała do poezji Autora wrócić, czy to do tego tomiku, czy do któregoś z kolejnych. Może nie jest to poezja na teraz, a może są to teksty na w ogóle nie, dla mnie osobiście.
Czytajmy poezję. Sięgajmy po teksty, które napisał Tadeusz Dąbrowski.

Może i dla Autora była to podróż po "miejscach i ludziach" może, a może nie. Tak przynajmniej możemy przeczytać powyżej, ale ja się zawiodłam, jednocześnie podeszłam z otwartą głową do wierszy. Nie widzę tu ani buntu, a już jego szczytu zupełne, ani też żaden z wierszy nie ostał mi się w pamięci-a zrobiłam kilka czytań tekstów, powracając do nich po przerwie. Nie czytałam...

Cudne wiersze, pomiędzy trywialnością i metafizyką.

Cudne wiersze, pomiędzy trywialnością i metafizyką.