(...) Kłótnia tego wieczoru udowodniła raz jeszcze, jak bardzo różniły się ona i jej przyrodnia siostra. Julia była co prawda zaledwie cztery lata starsza od Mary, ale znacznie przewyższała ją dojrzałością. Mary spędzała swój urlop w niezwykle ustalonym rytmie. Wstawała z łóżka późno, zamawiała śniadanie do pokoju. Następnie szła na basen, gdzie wylegując się pod parasolem pozwalała zabawiać się adoratorom. Popołudniu wyruszała na zakupy w Costadel Sol, gdzie wiele było butików, salonów mody dla turystów. Kiedy ją to nudziło, wracała do hotelu, by poskarżyć się Julii na nieznośny upał, czy na nudę. Wreszcie niezadowolona szła do łóżka i spała do nadejścia wieczoru. Julia uśmiechnęła się myśląc teraz o tym. (...)

(...) Kochała Hiszpanię, a szczególnie krajobraz Andaluzji, wspaniały zapach drzew cytrynowych i pomarańczowych unoszący się w powietrzu. Był to niezwykły, jedyny w swoim rodzaju kraj ze swą mauryjską „arabską" przeszłością i hiszpańską teraźniejszością. Gdy kończył się dzień, Julia niechętnie wracała do hotelu. Wyszła teraz z wanny, wytarła się i natarła ciało balsamem. Założyła majteczki, koszulkę, białe lniane spodenki i różową bluzkę. Wsunęła na nogi sandały i weszła do pokoju. Zrezygnowała z makijażu. Rozczesała jedynie włosy. Wciąż myślała o Mary. Nie potrafiła poprostu zrozumieć swojej siostry. Julia przygotowywała właśnie małą przekąskę, zaś Mary szykowała się na wieczór. Zadzwonił dzwonek. Podeszła do drzwi. Stał przed nią mężczyzna w ubraniu szofera. Skłonił się lekko i podał jej kopertę, upewniwszy się wpierw, że rozmawia z miss Fairchild. Następnie skłonił się ponownie i wyszedł. (...)