Ogólnie tą część (a może i całą serię) podsumowałabym jako „pogoń za króliczkiem”. Gdy już mamy „pewność”, że wreszcie poznaliśmy prawdę, albo jej większą część okazuje się, że jesteśmy w błędzie i gra zaczyna się znów od nowa. Ale za to startujemy trochę z innej pozycji. To, co okazało się błędnym założeniem trochę jednak oczyściło nasze myśli. A dzięki temu mamy inne tropy, które możemy nazwać – prawdziwe. Jest to bardzo dobre rozwiązanie dla tego typu książek, gdyż się nie nudzimy. Ciągle coś się dzieje i próbujemy połączyć wszystkie elementy układanki ze sobą. Nie zabraknie napięcia, które jest naprawdę wyczuwalne. O wiele łatwiej przyszło mi wtopienie się w klimat podczas mojego drugiego spotkania z bohaterami tej książki niż za poprzednim razem. W tej części mamy okazję lepiej poznać prawdziwą Sutton i jej występki. Im dłużej przebywamy z przyjaciółkami Sutton tym więcej się o nich dowiadujemy i więcej rozumiemy.Cała historia wydaje się być typowo filmowa, nierealistyczna a może po prostu powiem amerykańska. Czyli kompletnie nierzeczywista z naszego punktu widzenia. A może nastolatki aż tak się zmieniają? Wracając do tematu… Ta nierealna poświata jest tutaj na miejscu, nadaje całości charakteru. Do bohaterów pasuje wręcz idealnie.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2014/12/sara-shepard-nigdy-przenigdy.html

Ogólnie tą część (a może i całą serię) podsumowałabym jako „pogoń za króliczkiem”. Gdy już mamy „pewność”, że wreszcie poznaliśmy prawdę, albo jej większą część okazuje się, że jesteśmy w błędzie i gra zaczyna się znów od nowa. Ale za to startujemy trochę z innej pozycji. To, co okazało się błędnym założeniem trochę jednak oczyściło nasze myśli. A dzięki temu mamy inne...