Oszalałam na punkcie "Olśnienia" zanim jeszcze miało premierę. To fakt i nie ma co się tego wypierać. Zaznaczyłam sobie nawet datę premiery w kalendarzu i cierpliwego czekałam. Czy po premierze przestałam wariować? Nic bardziej mylnego! Kiedy tylko zobaczyłam ją na półce w księgarni wiedziałam, że musi być moja. Zdjęcie okładki nie oddaje w pełni jej uroku - to twarda oprawa, a tło nie jest szare, a raczej srebrzyste. Na początku nie zauważyłam również skrzydeł dziewczyny, których na żywo nie da się przeoczyć. Nie pamiętam, kiedy ostatnio jakakolwiek książka tak bardzo urzekła mnie swoim wydaniem. Kiedy wreszcie weszłam w posiadanie swojej wymarzonej lektury, odprawiłam cały rytuał: podpatrzyłam z bliska, z daleka, pogłaskałam, powąchałam (wielokrotnie) i wreszcie... zaczęłam czytać.

Nastoletnia Haven nie miała łatwego życia - już jako mała dziewczynka została porzucona. Przekonana, że tylko ciężką pracą osiąga się sukces, spędza czas na nauce, a nie spotkaniach towarzyskich, jak reszta jej rówieśników. Wszystko wskazuje na to, że starania te się opłaciły - Haven wraz z dwoma chłopcami z jej szkoły zostaje wybrana do wyjątkowego programu dla najlepszych uczniów, polegającego na odbyciu płatnego stażu. W ten właśnie sposób, wraz ze swoim najlepszym przyjacielem - Dante i kolegą ze szkoły - Lancem, Haven ląduje w wyjątkowo luksusowym hotelu Lexington, w którym nie tylko wnętrze, lecz również wszyscy pracownicy są idealnie piękni.

Praktycznie cała akcja powieści rozgrywa się wewnątrz hotelu Lexington. Wbrew pozorom, nie jest to jednak wada, a zaleta - miejsce to zostało przedstawione w niesamowity sposób. Z biegiem stron poznajemy w nim coraz to nowe pomieszczenia, zaułki i tajemnicze przejścia. Całość przedstawiona została jako idealna kopia miejsca, w którym mieszkał kiedyś Al Capone, można więc znaleźć całe mnóstwo odwołań do jego legendy. Pomysł ten uważam za niesamowicie udany, uwielbiam takie odwołania w literaturze, a w tym przypadku nadało powieści specyficzny klimat.

Akcja "Olśnienia" rozgrywa się stopniowo. Powoli razem z Haven odkrywamy kolejne tajemnice, domyślamy się rozwiązań. Przez praktycznie całą powieść (nie licząc oczywiście zakończenia) akcja toczy się z tym samym, wolnym tempem. Nie wprowadza to jednak nużącego klimatu, raczej dodaje powieści realizmu.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę. Haven, w przeciwieństwie do większości bohaterek powieści dla młodzieży, nie jest "głupią gąską", która tylko czeka na mrocznego przystojniaka, który momentalnie odbierze jej zdolność racjonalnej oceny sytuacji. Bohaterka twardo stąpa po ziemi, wyczuwa zagrożenie i, co najważniejsze, nie daje sobą manipulować. Polubiłam również dwóch przyjaciół dziewczyny - Lance i Dante to uroczy młodzieńcy i, przede wszystkim, zupełnie od siebie inni. "Zły Chłopak" również pojawił się w powieści, a jego celem było uwiedzenie bohaterki. No, ale cóż by to była za powieść bez "Złego Chłopca"? :)

Powieści nie zaszufladkowałabym jako paranormal romance. Wątki miłosne, owszem występują, jednak nie dominują powieści i to wcale nie wokół nich kręci się akcja. Tutaj centrum wydarzeń stanowi Haven, to na niej skupia się cała fabuła. Jednak, mimo drugoplanowej roli, romanse występujące w powieści całkiem przypadły mi do gustu i są jednym z powodów, przez które nie mogę doczekać się kontynuacji.

Okazało się, że "Olśnienie" urzekło mnie nie tylko piękną okładką, lecz również cudowną zawartością. To urocza opowieść, pełna magii i tajemnic. Jestem pewna, że będę do niej wracać, a jednocześnie odliczać czas do kolejnego tomu.

[http://betterversionofthetruth.blogspot.com/2013/02/recenzja-olsnienie-aimee-agresti.html]

Oszalałam na punkcie "Olśnienia" zanim jeszcze miało premierę. To fakt i nie ma co się tego wypierać. Zaznaczyłam sobie nawet datę premiery w kalendarzu i cierpliwego czekałam. Czy po premierze przestałam wariować? Nic bardziej mylnego! Kiedy tylko zobaczyłam ją na półce w księgarni wiedziałam, że musi być moja. Zdjęcie okładki nie oddaje w pełni jej uroku - to twarda...