Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej spojrzenia ówczesnych ludzi na życie, w oświeceniowej Francji, pierwsze 3 dotyczą chłopów, rzemieślników i mieszczan, kolejne 3 intelektualnej elity. Jedno trzeba przyznać autorowi - umie przykuć uwagę czytelnika.

Pierwszy rozdział opisuje ludową genezę popularnych baśni wraz z komentarzem psychologicznym odnośnie pojawiających się symboli. I tak już z pierwszych stron dowiadujemy się, że w oryginale Czerwony Kapturek... zjadł babcię i wypił jej krew. Drugi był dla mnie wciąż ciekawy, opisywał tytułową wielką masakrę kotów popełnioną przez czeladników pewnego drukarza, który w akcie protestu, zemsty, ale i dobrego żartu postanowili wybić koty należące do swojego pracodawcy. Trzeci - miasto oczami ówczesnego mieszczanina. Kolejne już tyczą się oświeceniowych wolnomyślicieli oczami policji, analizują Encyklopedię i twórczość Rousseau.

Trudno jest mi ocenić całość, skoro zainteresował mnie de facto tylko jeden z esejów, niemniej wydaje mi się, że zostały napisane wnikliwie i ciekawie (o ile kogoś fascynuje np. postać Rousseau). Natomiast uważam, że warto po tę pozycję sięgnąć, choćby dla tego pierwszego rozdziału.

Mam problem, jak opisać i ocenić tę książkę. Z jednej strony, obiektywnie, to fenomenalna pozycja z... socjologii historycznej? Antropologii? Z drugiej, subiektywnie, poza pierwszym rozdziałem, który mnie niesamowicie wciągnął, zafascynował i w ogóle był super, no, jeszcze ewentualnie drugim, książka mnie dość nudziła. Całość stanowi 6 naukowych esejów nt życia, a raczej...