Tytułowy Dublińczyk to nikt inny jak James Joyce, a komiks jest jego biografią. Ciekawy pomysł na przybliżenie czytelnikom dziejów autora „Ulissesa”, lecz nie do końca wykorzystany. Czego mi zabrakło? Może pasji, może napięcia, a może wartkiej akcji. Opowieść to ciąg dat i coś w stylu streszczenia życia tego znanego Irlandczyka, wzbogaconego o garść wydarzeń związanych z historią świata na przełomie XIX i XX w. Nie jest to bynajmniej napisana z zacięciem relacja, która zapierałaby czytelnikowi dech w piersiach. Może to z tego względu, iż sama postać głównego bohatera jest kontrowersyjna. Rozpieszczony najstarszy syn, próżniak i hulaka, a poza tym niesamowity egoista, absolutnie nie szanujący innych ludzi. Bez cienia wahania zaprezentuje każdemu swoje miażdżące opinie na temat jego pracy, zdradzi żonę i będzie pomiatał przyjaciółmi. Nie sądzę, żebym po przeczytaniu tego komiksu sięgnęła po jakiekolwiek dzieło Joyce'a i nie wiem, czy takie było zamierzenie autora. Jeśli chodzi o rysunek, to kreska jest charakterystyczna, lecz nie odpychająca. Można nawet rozpoznać podobieństwo portretów do rzeczywistych postaci historycznych.

Tytułowy Dublińczyk to nikt inny jak James Joyce, a komiks jest jego biografią. Ciekawy pomysł na przybliżenie czytelnikom dziejów autora „Ulissesa”, lecz nie do końca wykorzystany. Czego mi zabrakło? Może pasji, może napięcia, a może wartkiej akcji. Opowieść to ciąg dat i coś w stylu streszczenia życia tego znanego Irlandczyka, wzbogaconego o garść wydarzeń związanych z...