Camilla Lackberg umi dobrze pisać. Niestety przez stosowanie mnóstwa powtórzeń, akcja jej "Księżniczki z lodu" zwalnia. Czytelnik, czyli moja skromna osoba zastanawia się warto czy nie warto wertować, stronę po stronie. Zauważyłem że zwykli Szwedzi z jej powieści, rozpoczynającej na tą chwilę 9-ciotomowy cykl, mimo bogactwa przeważnie nie są szczęśliwi. To także nie super-bohaterowie, mogący nie spać i nie jeść, nie są niesamowicie piękni i wysportowani. Może i trochę dlatego "Księżniczka z lodu" jest tak bardzo interesująca jak nasz Polski "Klan". Postacie tak ciekawe jak w "M jak Miłość", no może ciut łatwiej będziemy je pamiętać po latach.


Przejdźmy do plusów, a jest ich troszkę. Powieść ma swój klimat, bohaterowie są wiarygodnie wykreowani, a miejscami autorce udaje się nas nieco rozśmieszyć. Ciekawy jest wątek miłosny, dobrze i przyjemnie opisany. Cała fabuła jest tak prawdopodobna jak rzeczywistość. Kryminał jest w miarę dobrze napisany, ale ani razu nie musiałem sięgać po słownik by się dowiedzieć co jakie słowo znaczy. Dodam że "pożyczka" szefa miejscowej komendy policji, robi furorę, że hej. Chodzi mi o kępkę włosów przykrywających łysinę Melberga, a w najciekawszych momentach ją odsłaniającą. Do tego zagadka która w pewnym momencie wydawała mi się rozwiązana, a potem okazało się jak bardzo jest skomplikowana.
Lackberg tworzy w swojej debiutanckiej powieści ciekawy klimat, klimat szwedzkiego zaścianka, prowincji, do którego chce się wracać.

Może po krótce naświetlę akcję utworu. Erika dziennikarka i autorka paru biografii, znajduje ciało martwej przyjaciółki z dzieciństwa Aleksandry. Sine ciało leży w wannie z lodem, a przedramiona ofiary są pocięte żyletką. Rodzice i wszyscy bliscy Alex są załamani, do tego okazuje się że ofiara była w ciąży, ale nie z mężem Henrikiem. Przyjeżdżała w weekendy do rodzinnej wsi i miała w niej kochanka, a nawet dwóch. Śledztwo wykazało że jednym z nich był malarz Anders, który był widziany w dniu śmierci Alex w jej domu. Zostaje on aresztowany, ale okazuje się że ma alibi. Mamy też wątek miłosny. Policjant Patrik kocha się w Erice i jest to miłość odwzajemniona. To jeden z najlepszych wątków tej długawej powieści.

Biorąc po uwagę wszystkie plusy i minusy tej książki, daję 6/10.

Camilla Lackberg umi dobrze pisać. Niestety przez stosowanie mnóstwa powtórzeń, akcja jej "Księżniczki z lodu" zwalnia. Czytelnik, czyli moja skromna osoba zastanawia się warto czy nie warto wertować, stronę po stronie. Zauważyłem że zwykli Szwedzi z jej powieści, rozpoczynającej na tą chwilę 9-ciotomowy cykl, mimo bogactwa przeważnie nie są szczęśliwi. To także nie...