Trzeba to sobie powiedzieć uczciwie: to jest jeden z nudniejszych romansów, jakie zdarzyło mi się czytać.

Osobiście podejrzewam, że autorka pisała tę książkę, przebywając na urlopie macierzyńskim, bo lwia część zawartości, to opisy opieki nad dzieckiem- podrzutkiem. Mamy więc szczegółowe relacje ze zmieniania pieluszek, karmienia, kąpania, usypiania do snu, etc. A wszystko to wykonywane jest przez dwoje obcych sobie ludzi, którzy akurat przypadkowo zostają odcięci od świata na kilka dni przez niesprzyjającą aurę. No i sam pomysł może nie był zły (z pewnością na tyle oryginalny, że nie spotkałam się z nim wcześniej w żadnym innym romansie, szczególnie historycznym) i pomijając już mało prawdopodobne fakty, takie jak to, że córka księcia doskonale radzi sobie w kuchni, pralni, czy z rozpalaniem ognia w kominku, a baron o pielęgnacji niemowląt wie niewiele mniej niż wykwalifikowana niania, to początkowo byłam nawet troszkę zaintrygowana i zastanawiałam się, co z tego wyniknie. Jednak kiedy po pierwszych stu stronach sytuacja naszych bohaterów nie zmieniła się nawet na jotę i dalej najżywszym elementem akcji było zapaskudzenie pieluszki przez malca, czy obawa Sophie, aby lekki katarek nie zmienił się w zapalenie płuc, poczułam lekkie znużenie. Po kolejnych stu stronach byłam bliska odłożenia książki na półkę.

Chciałabym napisać, że zakończenie wynagrodziło moją cierpliwość i wytrwałość, ale niestety minęłabym się z prawdą. Rzekoma przeszkoda w zawarciu związku małżeńskiego pomiędzy głównymi bohaterami jest czystą abstrakcją i obawiam się, że w czasach regencji dobrze wychowane młode damy miały wystarczająco dużo oleju w główkach, żeby nie odrzucać sensownej propozycji małżeństwa ze strony mężczyzny, z którym spędziło się nockę, czy dwie. Mam mocne przeczucie, że kwestia taka, iż kawaler najpierw się dowiedział, ze dama jest córką księcia, a dopiero potem się oświadczył, zeszłaby na drugi plan, o ile w ogóle by wypłynęła.

Przy czym nasz bohater, choć teoretycznie dżentelmen wysokiej klasy, wskoczenie do łóżka młodej arystokratki traktuje dość lekko. No, owszem, coś na kształt oświadczyn z siebie wyartykułował, ale brak zgody przyjął ze stoickim niemal spokojem. Na zasadzie: powiedziałem, co wiedziałem, a jak ona nie chce, to trudno, jej wola. Biorąc pod uwagę, że przy dużo mniej istotnych naruszeniach etykiety panowie czuli się w obowiązku poślubiać młode damy i swoim nazwiskiem chronić je przed całkowitą stratą dobrego imienia i resztek reputacji, jego nonszalancja nie najlepiej świadczy o facecie. Albo o znajomości ówczesnych realiów życia angielskiej arystokracji przez autorkę.

No i nasza heroina: tu się jeszcze opiera, nie ciągnie do ślubu, wręcz cały czas odrzuca tę namiastkę oświadczyn, na jaką zdobył się Vim, ale czemu to czyni (skoro przyznaje sama przed sobą, że go kocha) to pozostaje dla mnie zagadką.

Nie mogę też sobie odmówić przyjemności wytknięcia autorce wyjątkowego braku logiki. Nasza dwójka bohaterów ląduje razem w łóżku, a raptem tydzień, góra półtora tygodnia później okazuje się, że Sophie jest w ciąży. I, co chyba rozbawiło mnie najbardziej, ma wszystkie charakterystyczne objawy tego stanu, czyli np. poranne nudności, poczucie znużenia. Ja tam nie wiem, jaka jest wiedza pani Burrowes na temat ludzkiego ciała i spraw związanych z rozmnażaniem, ale z ostatniego rozdziału wnioskuję, że niewielka, bo są to wierutne bzdury. Tydzień to zdecydowanie za mało nawet dla lekarza, aby stwierdził ciążę, a na opisane niedogodności stanu błogosławionego potrzeba poczekać zdecydowanie dłużej.

Krótko mówiąc: lektura książki okazała się sporym wyzwaniem, bo nuda wygląda z każdego rozdziału. I nawet kilka zabawnych dialogów pomiędzy braćmi Sophie nie ratuje sytuacji (choć za nie daję dodatkową gwiazdkę). Polecam tylko osobom mającym problemy z zasypianiem, jako doskonały środek nasenny.

Trzeba to sobie powiedzieć uczciwie: to jest jeden z nudniejszych romansów, jakie zdarzyło mi się czytać.

Osobiście podejrzewam, że autorka pisała tę książkę, przebywając na urlopie macierzyńskim, bo lwia część zawartości, to opisy opieki nad dzieckiem- podrzutkiem. Mamy więc szczegółowe relacje ze zmieniania pieluszek, karmienia, kąpania, usypiania do snu, etc. A wszystko...