To bardzo dobra pozycja. Kreśli przed nami barwny obraz epoki w której żył Jack London, rodzinnych stron pisarza – słonecznej Kalifornii, przede wszystkim zaś jego samego (w końcu to biografia). Robi to w sposób obiektywny, bez godzenia w jego dobre imię bądź tuszowania nieprzyjemnych faktów, bez niepotrzebnych nadinterpretacji. Tekst dopieszczony i wysmakowany. Jego pisanie poprzedzone było analizą wielu dokumentów, to automatycznie budzi szacunek, bo praca taka, choć bywa świetną zabawą, to jednak czasochłonna harówka. Świetna lektura, która mówi też co nieco o życiu jako takim.

Książka nie ma wielu mankamentów do których można się przyczepić, jeśli jednak się uprzeć (odnośnie tego wydania – 2012): korektorki mogłyby się bardziej postarać, bo są literówki które nie zostały wyłapane, autor powinien lepiej zapoznać z historią starożytnego Egiptu i przekonać, że nie niewolnicy budowali piramidy, a fachowi rzemieślnicy i wykwalifikowani robotnicy (bo inaczej to by nie udało), zaś pani tłumaczka, powinna konsekwentnie przekładać pseudonimy i nazwy miejscowe, bądź zostawić je w brzmieniu angielskim, racząc nas dodatkowo przypisami (niekonsekwencja w tej materii nieco razi). Niemniej i tak ciężko mieć większe obiekcje wobec osób odpowiedzialnych za to co finalnie otrzymujemy, bo tekst dostarcza masę radości. Jako czytelnik, jestem w pełni usatysfakcjonowany.

Nie czytałem nigdy żadnej książki Jacka Londona, a jeśli tak – nie pamiętam. Sięgnąłem po jego biografię przypadkiem. Wygrzebałem ją w stercie przecenionych książek, których stan z każdym dniem się pogarszał, i zwyczajnie szkoda było ją tam zostawić. Kosztowała mnie dziesięć złotych – tyle co za periodyk z kiosku, a wydanie cieszyło oko. Dodatkowo niezniszczona, inaczej niż jej koleżanki. Pojedyncza sztuka czekająca wprost na mnie. To tyle w kwestii materialistycznych pobudek – pod kątem duchowym zaś pociągała mnie i pociąga nadal magia XIX wieku i pierwszych dekad XX – które w zasadzie należą mentalnie i technicznie do tego samego okresu... w zasadzie (co może brzmieć nieco absurdalnie) dla mnie XX wiek zaczyna się dopiero w 1939 – wraz z wybuchem II Wojny Światowej. Wspomniane wyżej dekady to czas odkrywców. To świat bardzo podobny do obecnego, a jednak inny. Dziewiczy. Tym mogę umotywować mój zakup. Rzecz jasna kojarzę wątki i klimaty wykreowane przez Londona – choćby za pośrednictwem szklanego ekranu.

Po biografię pisarza winno się sięgnąć mając już na koncie jakieś jego czytadła, wtedy taka lektura jest wisienką na torcie, zwieńczeniem przygody czytelniczej, czy też uzupełnieniem... rozpoczynać zaś znajomość z pisarzem od jego biografii można tylko w dwóch wypadach: a) będąc idiotą, impertynentem, bądź młodym, niewyrobionym czytelnikiem (co na jedno wychodzi); b) świadomie przedłożyć zainteresowanie sylwetką autora i epoką w jakiej żył, nad fikcję którą tworzył (czy też w tym przypadku – ogólnie, literaturę, bo London był też publicystą).
Niniejszym czuję się rozgrzeszony i usprawiedliwiony. Jest to też prawo czasu, bohater biografii od prawie stu lat nie żyje (za dwa lata będziemy mieli pełną rocznicę), w tym czasie napisano wiele książek, i kolejne pokolenia miały swoich pisarzy, których kolejne dzieła, kariery – mogły śledzić na bieżąco. Tym samym nie lekceważę postaci Jacka Londona, po prostu – nolens volens – dzieli nas czas, krąg kulturowy... tak wiele, że naprawdę niełatwo się spotkać, i musi w tym pomóc przypadek. Choćby taka przecena kiepsko schodzących tytułów.

To bardzo dobra pozycja. Kreśli przed nami barwny obraz epoki w której żył Jack London, rodzinnych stron pisarza – słonecznej Kalifornii, przede wszystkim zaś jego samego (w końcu to biografia). Robi to w sposób obiektywny, bez godzenia w jego dobre imię bądź tuszowania nieprzyjemnych faktów, bez niepotrzebnych nadinterpretacji. Tekst dopieszczony i wysmakowany. Jego...