Po przeczytaniu pierwszych stron byłam zafascynowana. W miarę czytania kolejnych rozdziałów byłam jednocześnie zauroczona, zawiedziona, a potem moja ocena zaczęła spadać jak po równi pochyłej. Tyle emocji jak na jedną książkę to chyba za dużo... a może o to właśnie chodzi? Książka ma wzbudzać emocje, a nie przynudzać :)
A teraz kilka słów gwoli wyjaśnienia.

Pierwszy rozdział mnie zachwycił. Weszłam do prawdziwego amerykańskiego świata, który dotychczas tak mnie fascynował, a prawdę mówiąc niewiele o nim wiedziałam. Autor pisze prostym językiem, który jednocześnie nie nudzi, a zachęca. Tak więc czułam się, jakbym sama była w United States:)W miarę czytania runął jednak mój american dream, przekonałam się, że Stany to nie raj, w którym można "żyć, nie umierać". Tam również ludzie borykają się z najrozmaitszymi problemami. Zaczęłam się zastanawiać, czy faktycznie spodobałoby mi się życie w Stanach, gdybym miała tam zamieszkać. Niestety od połowy książki moja ocena - dotychczas 10 - zaczęła spadać. Jak dla mnie - za dużo statystyk, dat, wątków historycznych. Kilka ostatnich rozdziałów trochę mi przypominało podręcznik do historii. Kłóciło się to z tytułem książki - "Wrony w Ameryce" powinno opowiadać o tym, jak sobie radzą te Wrony w Ameryce, a nie o wyborze Barrack'a Obamy na prezydenta.

Mimo wszystko lektura całkiem przyjemna, warto przeczytać. Polecam wszystkim, nie tylko tym zafascynowanym american way of life :)

Po przeczytaniu pierwszych stron byłam zafascynowana. W miarę czytania kolejnych rozdziałów byłam jednocześnie zauroczona, zawiedziona, a potem moja ocena zaczęła spadać jak po równi pochyłej. Tyle emocji jak na jedną książkę to chyba za dużo... a może o to właśnie chodzi? Książka ma wzbudzać emocje, a nie przynudzać :)
A teraz kilka słów gwoli wyjaśnienia.

Pierwszy...