Jednego zazdroszczę Freudowi: że był niesamowitym optymistą. Uważał, że psychika człowieka jest prosta jak budowa cepa.
Mam świadomość, że 'Wstęp do psychoanalizy' jak i wszystkie książki oraz teorie Freuda na zawsze zmieniły świat, to jednak te twierdzenia mnie nie przekonują. Na początku lektury rozdziawiałam usta ze zdziwienia i miałam w głowie myśli 'o co temu panu chodzi?!', potem resztę rozdziałów poznawałam z dystansem. I ten dystans pomógł mi w skończeniu całości.
Wiecie co? Naprawdę trzeba być optymistą, aby uważać, że człowiekiem rządzą wyłącznie pierwotne instynkty, głównie seksualny. Jak inaczej mogę wytłumaczyć te analizy nerwic oparte na niezaspokojonym libido lub wyjaśnienia marzeń sennych, gdzie waza i kij mają jednoznaczne skojarzenia?
Jednak nie ma co tu się zbytnio rozwodzić. 'Wstęp do psychoanalizy' to książka-ciekawostka w dzisiejszych czasach. Nie wystawiam jej oceny, bo za dużo myśli mam w głowie po przeczytaniu i nie dam rady wystawić jednoznacznej oceny. Jednak cieszę się, że zapoznałam się z pierwszymi zarysami psychoanalizy.
W przeszłości 'Wstęp...' narobił wiele zamieszania i zmieniła pogląd na psychikę człowieka, ale teraz nie radziłabym brać wszystkich hipotez Freuda na poważnie. Inaczej naprawdę wylądujecie na kozetce u współczesnego psychoanalityka ;-)

Jednego zazdroszczę Freudowi: że był niesamowitym optymistą. Uważał, że psychika człowieka jest prosta jak budowa cepa.
Mam świadomość, że 'Wstęp do psychoanalizy' jak i wszystkie książki oraz teorie Freuda na zawsze zmieniły świat, to jednak te twierdzenia mnie nie przekonują. Na początku lektury rozdziawiałam usta ze zdziwienia i miałam w głowie myśli 'o co temu panu...