Wszystkie prace Freuda/Frauda to oszustwo z punktu widzenia asocjacjonizmu, Einsteina, czy Krishnamurtiego.

Coś jest na rzeczy:
– Freud był Żydem, który zmienił wyznanie na protestantyzm. Wiele Żydów tak czyniło z obawy przed pogromem. Podobnie do innych pisał więc pisma propagandowe.
– Pisał, że przynosi zaraze do USA w postaci psychoanalizy (plague).
– Jako lekarz łamał wielokrotnie zasade hipokratesa.
– Wszystkie jego pacjentki były molestowane seksualnie w dzieciństwie. Na tej podstawie stworzył model kompleksu Edypa (Gwałt na dziecku).
– Przyznawał się do chęci zarobku każdym kosztem.
– Jego potomkowie mają udział w akcjach Netflixa (słynne Netlifiks and Chill),pomijając wspieranie socjalizmu jaki z niego wychodzi.
– Przeprowadzał psychoanalize córce lesbijce a także pochodził z rodziny gdzie były patologiczne zachowania więc utrwalał wzorce błędne: pedofilne. Ponoć on sam nie był tylko molestowany. Molestować może kobieta jak i mężczyzna a pedofilia ma charakter nabyty lub wrodzony.
– Był narkomanem uzależnionym od kokainy, co tym bardziej przekreśla prace tego człowieka.
– Dał podstawy dla neokomunizmu Szkoły Frankfurckiej.

Wszystkie prace Freuda/Frauda to oszustwo z punktu widzenia asocjacjonizmu, Einsteina, czy Krishnamurtiego.

Coś jest na rzeczy:
– Freud był Żydem, który zmienił wyznanie na protestantyzm. Wiele Żydów tak czyniło z obawy przed pogromem. Podobnie do innych pisał więc pisma propagandowe.
– Pisał, że przynosi zaraze do USA w postaci psychoanalizy (plague).
– Jako lekarz...

"Psychoanalizy uczy się człowiek przede wszystkim na samym sobie przez studiowanie własnej osobowości."
To zaledwie wstęp do psychoanalizy. Freud zaczyna od analizy snów. I choć czytałam różne artykuły dotyczące znaczenia snów to pierwsze rozdziały zalały mnie taką falą informacji jakbym zetknęła się z tym tematem po raz pierwszy. Nie wszystko było nowością, szczerze muszę to przyznać. Spojrzenie na analizę snów poprzez psychologie i analizowanie ich źródła było znajome, ale otworzyło też kilka drzwi których nie byłam świadoma i czasem nawet nie łączyłam ze źródłem powstania marzeń sennych. Książka idealna dla laików jak i dla osób, które już posiadają jakąś wiedzę w tej dziedzinie. Dobrze było by wrócić do niej po przeczytaniu kilku książek w podobnej tematyce, sądzę że wtedy dostrzegła bym więcej.

"Psychoanalizy uczy się człowiek przede wszystkim na samym sobie przez studiowanie własnej osobowości."
To zaledwie wstęp do psychoanalizy. Freud zaczyna od analizy snów. I choć czytałam różne artykuły dotyczące znaczenia snów to pierwsze rozdziały zalały mnie taką falą informacji jakbym zetknęła się z tym tematem po raz pierwszy. Nie wszystko było nowością, szczerze...

Jako wstęp rzeczywiście dobra, jednak nie wszystkie hipotezy postawione w tej książce okazały się być trafne. Mimo wszystko uważam, że książka warta przeczytania.

Jako wstęp rzeczywiście dobra, jednak nie wszystkie hipotezy postawione w tej książce okazały się być trafne. Mimo wszystko uważam, że książka warta przeczytania.

Pozycja ciekawa, w wielu miejscach obalona i można śmiało powiedzieć że czas sporo zmienił w zakresie wiedzy.... sporo schematów opisanych przez Freuda jest dobrze widocznych nawet w naszych czasach.....

Pozycja ciekawa, w wielu miejscach obalona i można śmiało powiedzieć że czas sporo zmienił w zakresie wiedzy.... sporo schematów opisanych przez Freuda jest dobrze widocznych nawet w naszych czasach.....

Pozycja ciekawa, choć w wielu miejscach zdezaktualizowana. Aczkolwiek pewne schematy opisane przez Freuda pozostaję żywe po dziś dzień

Pozycja ciekawa, choć w wielu miejscach zdezaktualizowana. Aczkolwiek pewne schematy opisane przez Freuda pozostaję żywe po dziś dzień

Bardzo trudno ją ocenić obiektywnie. Do tego trzeba mieć wiedzę, której nie posiadam, jednakże klimat tego bardzo znanego dzieła jest specyficzny. Podobnie do ,,Objaśnień marzeń sennych'' Freud uchyla rąbek tajemnicy, a następnie mówi, że jej nie zdradzi. Spodziewałam się troszkę czegoś bardziej profesjonalnego (?) po tak rozpoznawalnym tytule. Jednakże biorąc poprawkę na czasy wydania i na poziom mojego rozumienia mogę jedynie zaprosić do samodzielnej lektury :)

Bardzo trudno ją ocenić obiektywnie. Do tego trzeba mieć wiedzę, której nie posiadam, jednakże klimat tego bardzo znanego dzieła jest specyficzny. Podobnie do ,,Objaśnień marzeń sennych'' Freud uchyla rąbek tajemnicy, a następnie mówi, że jej nie zdradzi. Spodziewałam się troszkę czegoś bardziej profesjonalnego (?) po tak rozpoznawalnym tytule. Jednakże biorąc poprawkę na...

Im głębiej w las, tym ciemniej. Fiksacje seksualne Freuda sprawiają, że momentami jest niesmacznie. Akcenty numerologiczne zakrawały wręcz na śmieszność. Natomiast faktem jest również, że Freud zapoczątkował/spopularyzował pojęcie nieświadomości w psychice.
Książka raczej z gatunku historii nauki, wiele rzeczy od czasów Freuda zmieniło swoją koncepcję i definicję.

Im głębiej w las, tym ciemniej. Fiksacje seksualne Freuda sprawiają, że momentami jest niesmacznie. Akcenty numerologiczne zakrawały wręcz na śmieszność. Natomiast faktem jest również, że Freud zapoczątkował/spopularyzował pojęcie nieświadomości w psychice.
Książka raczej z gatunku historii nauki, wiele rzeczy od czasów Freuda zmieniło swoją koncepcję i definicję.

Trochę klasyka, ale trzeba się liczyć z napotkaniem wielu freudowskich czarów i dziwnych wymysłów. Zdecydowanie lepiej sięgnąć do innych psychoanalityków, Freudowi należy się największy (jeśli nie jedyny) poklask za bycie prekursorem

Trochę klasyka, ale trzeba się liczyć z napotkaniem wielu freudowskich czarów i dziwnych wymysłów. Zdecydowanie lepiej sięgnąć do innych psychoanalityków, Freudowi należy się największy (jeśli nie jedyny) poklask za bycie prekursorem

Jeśli potencjalnie mógłbym mieć jakikolwiek szacunek do Freuda, chociażby jako prekursora psychoanalizy, to po tym pierwszym spotkaniu rozwiały się na to wszelkie szanse. Freud niczym Kolumb: chciał odkryć coś prostego, ale przypadkiem trafił na zupełnie „Nowy świat”, w który wkroczył z mapą sporządzoną jeszcze w domu przed wyruszeniem w podróż. Że nie pasuje? Kto by się tam przejmował.

Dzięki Bogu, że swoją przygodę z psychoanalizą zacząłem od psychologii analitycznej Junga, bo gdybym zaczął od tych wynaturzeń Freuda, to bym się daleko odbił i ciężko byłoby mnie nakłonić, do ponownej próby.

Sama treść zbyt rozwleczona i topornie jednostronna. Obleśny redukcjonizm i prezentowanie jeszcze niesprawdzonych hipotez jako o-c-z-y-w-i-s-t-y-c-h oczywistości. Zaczyna się dość rozsądnie od „nieświadomego”, ale szybko atmosfera robi się dziwna i naciągana już przy „pomyłkach” (freudowskich),przy snach od naciągania zaczyna trzeszczeć (to już chyba senniki mają więcej sensu),aż przy seksualności rozpęka żenadą i kretyństwem. Chwała fallusowi w waginie! Wszystko co istnieje, od tego pochodzi! Wszystko jest imitacją narządów rodnych! Stosunek analny? Wiadomo: odbyt zastępuje waginę. Pocałunek? Wiadomo: jedne usta to męski członek, a drugie usta to srom (tak, pocałunek to akt perwersji XD). Dziecko ssie pierś matki? Zgadliście: imitacja stosunku. XD XD XD

Dość! Dość!

Cokolwiek można tu znaleźć wartego uwagi, nie jest warte wysiłku. „Wstęp do psychoanalizy” ma wartość wyłącznie historyczną. Co do samej psychoanalizy, lepiej poczytać dalszych kontynuatorów.

Właściwie nie żałuję lektury, bo postać Freuda jest ikoniczna, a miałem okazję przekonać się osobiście o jego „zasługach”. Jung na jego tle wydał mi się jeszcze większym tytanem i odtąd zamierzam pouczać każdego, kto bezmyślnie rzuci hasłem: „Jung był uczniem Freuda”. Freud do pięt mu nie dorastał.

Jeśli potencjalnie mógłbym mieć jakikolwiek szacunek do Freuda, chociażby jako prekursora psychoanalizy, to po tym pierwszym spotkaniu rozwiały się na to wszelkie szanse. Freud niczym Kolumb: chciał odkryć coś prostego, ale przypadkiem trafił na zupełnie „Nowy świat”, w który wkroczył z mapą sporządzoną jeszcze w domu przed wyruszeniem w podróż. Że nie pasuje? Kto by się...

Ciężko się to czytało, język i styl mocno staromodne. W dodatku miejscami brakuje sensu i konkluzji, przeczytałam raz i nie zamierzam do tego wracać.

Ciężko się to czytało, język i styl mocno staromodne. W dodatku miejscami brakuje sensu i konkluzji, przeczytałam raz i nie zamierzam do tego wracać.