Ta książka jest znakomitym przykładem literatury, którą uwielbiam. Osadzona w przeszłości, napisana barwnym i plastycznym językiem, pełna intryg, rozgrywek psychologicznych oraz tajemnic.
Historia Hiszpanii wszak obfitowała w wiele krwawych i intrygujących wydarzeń, a wciąż jest u nas mało znana.

Największe wrażenie zrobiły na mnie 2 opowiadania:
- "Dzwon z Huesca". Emanowało ciężką, przygniatającą i mroczną atmosferą, spotęgowaną jeszcze słynną tytułową legendą o królu-mnichu, który przeszedł do historii jako Ramiro II z Aragonii.
- "Chory król" ukazujące bezskuteczne wysiłki Henryka III z Kastylii, który może byłby dobrym władcą, gdyby zdrowie i otoczenie dało mu szansę.

Z reguły nie przepadam za literaturą hiszpańską i ibero-amerykańską, jednak ta pozycja stanowi chlubny wyjątek. Może dlatego, że znacznie bliżej jej do "Królów przeklętych" Maurice'a Druona. ;)

Warto jeszcze wspomnieć, że Francisco Ayala García-Duarte urodził się w Grenadzie, mieście naznaczonym historią, gdzie do dziś można podziwiać zapierający dech w piersi kompleks pałacowy w Alhambrze. :)
Zresztą po wizycie na południu Hiszpanii nie ukrywam, że część mojego serca pozostała w Andaluzji.

Ta książka jest znakomitym przykładem literatury, którą uwielbiam. Osadzona w przeszłości, napisana barwnym i plastycznym językiem, pełna intryg, rozgrywek psychologicznych oraz tajemnic.
Historia Hiszpanii wszak obfitowała w wiele krwawych i intrygujących wydarzeń, a wciąż jest u nas mało znana.

Największe wrażenie zrobiły na mnie 2 opowiadania:
- "Dzwon z Huesca"....