Wprawdzie mam dwie inne książki w kolejce… ale dla tej ostatnią noc zarwałam. No i dowodzi to, że nie warto tkwić w stereotypach, można dużo stracić. Były czasy dawne, gdy chciałam spalić na stosie wszystkie książki pani Steel które przyniosła Mama z biblioteki, zaczytywała się w tych romansidłach, które moim zdaniem były przykładem degrengolady literatury, i jaki jest sens skoro już na początku wiadomo, że ona będzie z nim, niewiadome są tylko perturbacje po drodze oraz to ile i w jakich pozycjach będą uprawiali seks. Jednak kilka takich książek przeczytałam, miałam szczęście bo NAWET się mi podobały. A że ostatnio miałam potrzebę płytkiego romansidła sięgnęłam po książkę „Przyjaciele na zawsze” chociaż po opisie z okładki nie mogłam się dopatrzeć soczystego romansu w treści… No nic, zaczęłam czytać. Na początku tylko dobrze mi się czytało, a później musiałam wiedzieć jak to się skończy.
Moje przesłanie, nie warto się uprzedzać do autora, mógł On napisać bilion słabych książek i wtedy macie prawo rzucić takim chłamem o kant czego tam chcecie, ale jeśli się uprzedzicie, możecie przegapić tą kolejną, perełkę, która wyciśnie z Was łzy, przykuje Waszą uwagę i zapewnie miłe chwile spędzone na lekturze.

„Przyjaciele na zawsze” to zapis losów piątki przyjaciół, ich wspólna droga zaczyna się pierwszego dnia w szkole, zadzierzgnięta wtedy nić porozumienia, trwa przez lata nauki. Są nierozłączni, chociaż życie każdego z nich nie jest usłane różami, chociaż cała piątka różni się od siebie, czasami tak diametralnie, że czytelnik zastanawia się co łączy odpowiedzialną i poukładaną Izzie z Gabby- różową gwiazdeczką. Jaki wspólny mianownik ma ambitny Andy i mięśniak Billie. Okazuje się, że przyjaźń chadza różnymi ścieżkami. Trzech chłopaków i dwie dziewczyny są ze sobą, wbrew kłodom rzucanym im przez los, mają problemy w szkole, w rodzinach, w życiu osobistym, nic nie jest w stanie rozluźnić ich przyjaźni. Wreszcie kończą szkołę i idą do college`ów, każde w swoją stronę, dopada ich życie, jeszcze brutalniejsze, które tak mało wspólnego ma z tym które sobie wymarzyli. Nic nowego prawda? Życiowe przeszkody nadal nic im nie robią, rozbijają się o ich przyjaźń, jak burzliwe fale sztormu o latarnię morską. Co jednak rozproszy przyjaciół? Co zada im cios? Czy znajdą swoje miejsce w dorosłości? Przeczytajcie.

Książka jest lekką lekturą, idealną na ulewny wieczór. Autorka która zasłynęła raczej z romansideł, pokazał, że tematy obyczajowe również ją interesują, oczywiście kwestią dyskusyjną jest czy potrafi sobie z nimi poradzić, moim zdaniem średnio. Steel szkicuje wiele problemów, ale tylko szkicuje, nie potrafi oddać głębi, relacjonuje je w telegraficznym skrócie i wyczuwa się, że to jednak w wątkach romansowych się spełnia. To może przeszkadzać, jeśli szukamy książki która będzie receptą na problemy dojrzewania i wkraczania w dorosłość.
Osobiście spędziłam świetny wieczór i kawałek nocy na lekturze, dosłownie nie mogłam się oderwać. Jest to książka inna od tych które do tej pory czytałam, a które wyszły spod pióra tej autorki.
Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą książką, przyznam się, że nie miałam jakichś ogromnych oczekiwań, ale i tak byłam miło zdziwiona, że tak dobrze się bawiłam, że mogłam się wzruszyć i tak zaangażować w losy bohaterów.

Polecam i apeluję, nie uprzedzajcie się!


Jakie to cudowne uczucie, zaczytać się do późna!

Wprawdzie mam dwie inne książki w kolejce… ale dla tej ostatnią noc zarwałam. No i dowodzi to, że nie warto tkwić w stereotypach, można dużo stracić. Były czasy dawne, gdy chciałam spalić na stosie wszystkie książki pani Steel które przyniosła Mama z biblioteki, zaczytywała się w tych romansidłach, które moim zdaniem były przykładem degrengolady literatury, i jaki jest...