Ostatni już zbiór opowiadań Doyle’a o Sherlocku Holmesie. Pierwsze opowiadanie czyli „Znamienity klient” to bardzo emocjonujące starcie z pewnym oszustem – jak dla mnie jeden z najlepszych utworów o Sherlocku. Warto wspomnieć, że w zbiorze pojawiają się dwie historie, których narratorem jest Holmes. Pierwszą z nich jest „Żołnierz o bladym obliczu”, gdzie nie mamy do czynienia z przestępstwem, ale pewną inną tajemnicą – dobrze pomyślane, ale nie podobało mi się zakończenie. Drugim takim opowiadaniem jest „Lwia grzywa’, gdzie rozwiązanie bardzo odbiega od tych typowych dla historii o Holmesie. Szkoda, że nic specjalnie ciekawego nie wynikło ze zmiany narratora. Pozytywnym zaskoczeniem był dla mnie za to „Klejnot z kolekcji kardynała Mazariniego”, gdzie właściwie nie ma śledztwa, a bezpośrednie starcie z przestępcą. Trochę mniej przypadło mi do gustu opowiadanie „Dom pod trzema daszkami”, które chociaż obiecujące, to rozczarowuje motywacją przestępcy. Podobnie jak w poprzednim zbiorze, tutaj Doyle także igra z horrorem w opowiadaniu „Wampir z Sussex” – bardzo dobre z autentycznie zaskakującym zakończeniem. Zresztą warto też wspomnieć, że mocno o fantastykę zahacza również „Ofiara miłości” – moim zdaniem trochę nie pasowało do konwencji. Także opowiadanie o trzech panach Garrideb podobało mi się, chociaż trochę za bardzo przypominało mi opowieść „Stowarzyszenie rudowłosych”. Za to historia o moście Thor wydaje mi się przekombinowana. Następne opowiadanie to „Tajemnicza lokatorka”, które równie dobrze mogłoby rozegrać się bez Holmesa – jest to przede wszystkim historia nieszczęśliwej miłości – sama historyjka dobra, ale mieszanie tego z kryminałem jest niepotrzebne. Przedostatnie opowiadanie o dworze Shoscombe powiela trochę dla mnie schematy z wcześniejszych opowiadań o Holmesie, jeżeli chodzi o rozwiązanie. Podobnie jest również w ostatnim opowiadaniu o emerytowanym sprzedawcy farb, brakuje czegoś oryginalnego. Ogólnie trochę widać, że Doyle’owi zaczęły się kończyć pomysły i chociaż zbiorek jest całkiem dobry, to trochę rozczarowuje jeżeli chodzi o ostateczne zakończenie opowieści o Holmesie.

Ostatni już zbiór opowiadań Doyle’a o Sherlocku Holmesie. Pierwsze opowiadanie czyli „Znamienity klient” to bardzo emocjonujące starcie z pewnym oszustem – jak dla mnie jeden z najlepszych utworów o Sherlocku. Warto wspomnieć, że w zbiorze pojawiają się dwie historie, których narratorem jest Holmes. Pierwszą z nich jest „Żołnierz o bladym obliczu”, gdzie nie mamy do...