"Nevermore" stał się jedną z moich czytelniczych miłości od pierwszego przeczytania. Uczucie to pogłębiało się z każdym kolejnym razem... Po przeczytaniu "Cieni", bez jakiejkolwiek przesady mogę stwierdzić, że naprawdę wpadłam po uszy.

Zaśnij choć na chwileczkę,
By zbudzić się ze mną w mych snach
I nasze 'zawsze' rozsypać
W wiecznego 'nigdy' piach.

Kontynuacja historii o Varenie i Isobel jest absolutnie niesamowita. Czytaniu towarzyszyło ciągłe uczucie zawieszenia między dwoma światami. Co jest snem, co jawą? Naprawdę, wspaniałe doznanie. Wielkie brawa dla pani Creagh.

Nie chcę pisać o fabule, bo jeżeli ktoś przeczytał pierwszą część, z pewnością sięgnie i po drugą. Zaś po przeczytaniu drugiej, czytając wiersze Poego, będzie z niecierpliwością czekał na trzecią.
Tak czy inaczej, jestem zdania, że oczekiwania co do "Cieni"- nie zawiodą. Mooooże z wyjątkiem pełnej napięcia sytuacji, w których tom II się zakończył, pozostawiając uczucie pełnego napięcia oczekiwania.

Po odłożeniu książki mogę zapewnić, że (przynajmniej w moim przypadku) słowa "Nevermore!" się nie sprawdzą- zamierzam jeszcze do niej powracać, i to wielokrotnie.

"Nevermore" stał się jedną z moich czytelniczych miłości od pierwszego przeczytania. Uczucie to pogłębiało się z każdym kolejnym razem... Po przeczytaniu "Cieni", bez jakiejkolwiek przesady mogę stwierdzić, że naprawdę wpadłam po uszy.

Zaśnij choć na chwileczkę,
By zbudzić się ze mną w mych snach
I nasze 'zawsze' rozsypać
W wiecznego 'nigdy' piach.

Kontynuacja historii o...