Powieść Kate Alcott skupia się bardziej na wydarzeniach po zatonięciu tego najsłynniejszego liniowca niż na samej katastrofie, chociaż losy bohaterów śledzimy od początku rejsu. Główna postać, utalentowana młoda szwaczka, Tess, z wielką odwagą , desperacją i nadzieją na spełnienie marzeń rzuca wszystko i postanawia wsiąść na pokład Titanica jako służąca, pokojowa – jest skłonna robić cokolwiek, żeby tylko się wyrwać. Traf chce, że w porcie spotyka Lady Lucile Duff-Gordon, która daje jej szansę i przyjmuje do pracy…

W powieści występuje wiele autentycznych postaci, jak na przykład, wspomniana już przeze mnie, słynna w owych czasach projektantka mody. Autentyczne jest też dochodzenie przeprowadzone po katastrofie. Dochodzenie, próba znalezienia winnych, ocena postaw moralnych to główne elementy powieści „Ocalone z Titanica”. Trochę rozczarowana jestem opisaniem samej katastrofy –spodziewałam się, że będzie to bardziej szczegółowe, ale takie chyba było zamierzenie autorki. Natomiast główne moje zastrzeżenie dotyczy zachowania Tess i innych bohaterów po przybyciu do Nowego Jorku. Gdyby nie komisja badająca przyczyny wypadku, mam wrażenie, że każdy z nich zająłby się swoim życiem, szybko zapominając o tragicznych wydarzeniach kwietniowej nocy z 1912 roku. Nie widać cierpienia, przeżywania na nowo tego, co się stało, depresji, żalu za tymi, co utonęli, stanów typowych dla osób, które przeżyły traumę. Jedynie działania komisji sprawiają, że wracają pamięcią do katastrofy. Szukanie winnych, oczyszczanie siebie – to zostało przedstawione perfekcyjnie. Ci, którzy przeżyli, którym udało się wyjść cało z opresji, stają się ofiarami w opinii publicznej. Jedni bardziej, inni mniej. I chociaż szokujące są wyznania o tych, którzy nie przebierali w środkach, żeby przeżyć, nie nam jest oceniać ich postępowanie. Ci, którzy mogliby to zrobić i mieliby do tego pełne prawo, nie żyją. Jakże łatwe jest obarczanie winą, szafowanie obraźliwymi określeniami, ocenianie, kiedy słucha się lub czyta o tragedii. Jak ja bym się zachowała, tego nie wiem, chociaż mam nadzieję, że przyzwoicie.

Książka jest niezła, mimo że czasem przegadana i miejscami nużąca. Pod koniec miałam już trochę dosyć rozterek Tess, jej wątpliwości, nieumiejętności podjęcia decyzji. Mam też pewne zastrzeżenia do stylu, a właściwie spójności powieści.

Powieść Kate Alcott skupia się bardziej na wydarzeniach po zatonięciu tego najsłynniejszego liniowca niż na samej katastrofie, chociaż losy bohaterów śledzimy od początku rejsu. Główna postać, utalentowana młoda szwaczka, Tess, z wielką odwagą , desperacją i nadzieją na spełnienie marzeń rzuca wszystko i postanawia wsiąść na pokład Titanica jako służąca, pokojowa – jest...