Czytane przeze mnie kilka lat temu, szczegółów nie pamiętam, jednak pewne jest to, że się na książce nie zawiodłem. Lubię tego typu tematykę więc wybór nie był przypadkowy.
Wielomski spory nacisk kładzie na krytykę demokracji (no który prawdziwy konserwatysta miałby tak właśnie nie czynić?), ukazuje absurdy tego systemu zarządzania. Czasem śmieszne, czasem tragiczne, a bywa, że i przerażające. Niby wszystko oczywiste, ale pisze to człowiek, który ma o tym wiedzę więc tym bardziej warto poczytać mądrego.
Nie jestem w stanie sobie przypomnieć co było pisane o kwestiach religii, o Chrześcijaństwie dlatego też pominę ten wątek.
Ważne i to sobie cenię, że książka nie jest napisana jakimś super wydumanym naukowym językiem. Występuje tu "syndrom Dostojewskiego" (takie tam moje określenie), znaczy to tyle, że autor pisze o ważnych sprawach językiem bardzo zrozumiałym. To podstawa, a myślę, że umiejętność niełatwa.
Mam tylko wrażenie, że to literatura przeznaczona dla zainteresowanych taką tematyką - takie tam filozofie polityczne (o ile tak to można określić). Zachęcam jednak tych co to jakoś się trochę bardziej światem społecznym interesują. Polecam.

Czytane przeze mnie kilka lat temu, szczegółów nie pamiętam, jednak pewne jest to, że się na książce nie zawiodłem. Lubię tego typu tematykę więc wybór nie był przypadkowy.
Wielomski spory nacisk kładzie na krytykę demokracji (no który prawdziwy konserwatysta miałby tak właśnie nie czynić?), ukazuje absurdy tego systemu zarządzania. Czasem śmieszne, czasem tragiczne, a...