No cóż, tak naprawdę nie wiem, co napisać o tej książce.
Akcja rozgrywa się w latach siedemdziesiątych, kiedy to samochód był szczytem marzeń wielu, a rozmowy telefoniczne trzeba było zamawiać, bo na podłączenie telefonu czekało się nawet kilka lat. Dziś zastanawiamy się, jak można było tak żyć. Można było.

Wróćmy jednak do książki. To powieść sensacyjna. Przeplatają się dwa wątki - wyjaśnianie wypadku na jednej z ulic Rygi (Łotwa) i życie pozornie uczciwych obywateli łotewskich, a właściwie ich podwójne życie. Czytając tę książkę uświadamiamy sobie, że trzeba wiedzieć, kiedy powiedzieć STOP, gdy zabrnie się za daleko, niż powinno.

Moim zdaniem autor bardzo dobrze poradził sobie z opisem bohaterów, przedstawieniem ich psychiki, momentów zachwiania.

Brnąc z każdą przeczytaną stroną zastanawiamy się, dlaczego autor przeplata ze sobą dwa wydawało się nie związane ze sobą wątki.

Na zakończenie powiem, a właściwie napiszę tak - nigdy nie sięgnęłabym po ten tytuł, gdybym nie musiała szybko wziąć z półki jakiejś książki na daleką podróż. Książka stała na półce kilkanaście lat (nagroda szkolna). Nie żałuję tej decyzji i zachęcam do przeczytania "Człowieka, który przebiegał przez ulicę", bo moim zdaniem warto.

No cóż, tak naprawdę nie wiem, co napisać o tej książce.
Akcja rozgrywa się w latach siedemdziesiątych, kiedy to samochód był szczytem marzeń wielu, a rozmowy telefoniczne trzeba było zamawiać, bo na podłączenie telefonu czekało się nawet kilka lat. Dziś zastanawiamy się, jak można było tak żyć. Można było.

Wróćmy jednak do książki. To powieść sensacyjna. Przeplatają się...