"Obserwowaliśmy więc ludzi po dwóch stronach lustra.
To ciekawe, jak czasem tym w mundurach blisko do
tych, z którymi walczą. Przez lata nabywają takich
samych zwyczajów, używają coraz bardziej zbliżonego
języka, a czasem nawet skala wartości, według której
oceniają ludzi, jest identyczna. Dwa przenikające się
światy."

Solidna robota dziennikarska ale nie bez istotnych wad.

Negatywne oceny mogą wynikać z objętości i zatrzęsienia nazwisk i wydarzeń, które nie mają szansy porwać kogoś, kto pierwszy raz rusza te tematy.

Czytanie utrudnia rządzący książką chaos. "Biuro tajnych spraw" to zbiór rozmów o genezie i działalności Centralnego Biura Śledczego z ludźmi, którzy CBŚ tworzyli lub w jakiś sposób się o CBŚ otarli. Jest to kilkanaście opowieści wrzuconych bez większego ładu i składu. Przydałby się podział na rozdziały związane z czasem działalności Biura czy różnymi obszarami pracy operacyjnej i dobieranie pod tym kątem pytań do rozmówców. Tak niestety nie jest. Pytania od Sasa do Lasa i takie odpowiedzi, czasem silenie się na kontrowersje i po stronie dziennikarzy i odpytywanych. Nie zmienia to faktu, że daje to unikalny wgląd w stosunki panujące w tej służbie i możliwość zestawienia różnych narracji.
Dotychczas wielu bohaterów "Biura tajnych spraw" można było korespondencyjnie ścierać przy użyciu różnych książek i artykułów. Np. Masa w swoich książkach z Górskim vs Wróbel w "Mój agent Masa" i ocena ich realacji przez inne osoby w jeszcze innych książkach, wywiad rzeka z Rapackim vs wywiady z Borkiem, kierownictwa CBŚ za czasów SLD i za czasów PIS/PO w prasie politycznej. Tutaj są wszystkie wersje. Nieraz daje to efekt komiczny gdy w następujących po sobie rozmowach z Latkowskim i Pytlakowskim "krystaliczni" ludzie przerzucają się odpowiedzialnością, mają na ten sam temat zupełnie różne zdanie i człowiek łapie się na tym dlaczego to co o danej sprawie przeczytał w różnych wywiadach-rzekach wyglądało mu na dziurawe.

Tak szerokie dziennikarskie ujęcie styku świata służb, przestępczości i polityki było dostępne dotychczas tylko w "Alfabecie mafii".

"Biuro tajnych spraw" to książka, która może zaciekawić osoby zainteresowane polską sceną polityczną, początkami CBŚ, pztów, przykrywkowców, aferami (Starachowickiej nie widziałem w żadnej innej książce), roszadami na stołkach. Ten wspomniany chaos i bogactwo poruszanych tematów powoduje, że historia powstania CBŚ i jego działalności jest tylko zwornikiem do opowieści o sferach III RP. Prawdziwy polski gąszcz luster.

"Obserwowaliśmy więc ludzi po dwóch stronach lustra.
To ciekawe, jak czasem tym w mundurach blisko do
tych, z którymi walczą. Przez lata nabywają takich
samych zwyczajów, używają coraz bardziej zbliżonego
języka, a czasem nawet skala wartości, według której
oceniają ludzi, jest identyczna. Dwa przenikające się
światy."

Solidna robota dziennikarska ale nie bez istotnych...