Jeżeli autor chciał postawić koledze pomnik który przetrwa lata to... się nie udało! Tak wybitny zawodnik zasługuje na dużo lepszą biografię.
Nie wiem czy było to intencjonalnie czy z przypadku, ale zabawa w Tarantino (skoki kilkuletnie!) to jeżeli się je robi nie umiejętnie, najgorszy z zabiegów! Jak można podzielić karierę na rozdziały klub, kadrę i puchary klubowe? Chronologicznie się nie dało?! A z przeskokami nie udało!!!

Pikanterią większą grzeszą „Przygody Mikołajka”, a teksty typu: „wystawiony był na pokusy, jakie niesie wielkie miasto. I często z nimi przegrywał...” nadają się do telewizji Trwam i do Teleranka. Ponadto Szekspir się pytał o tak poetycką definicje kaca i (cholera wie czy rzeżączki czy) opryszczki: „już wiedzieli co mu podać, żeby w przyspieszonym tempie przywrócić zdrowie i sprawność oraz zlikwidować wysypkę na skórze.” Naprawdę! Lektura szkolna dla 4to klasistów?

Duża część książki toczy się wokół Kazia, a mniej jest o nim samym i na dodatek, to nagromadzenie zbędnych faktów (Nawet jest podany adres grobu! Nie cmentarza – grobu!) Suche fakty niczym w sprawozdaniu sportowym, tymczasem spodziewałem się emocji niczym w komentarzach Zimocha!
Panie Stefanie nie pisz Pan książek, zostaw tą fuchę Stanowskiemu!

Końcówka poraża. Zakończeń więcej niż w filmowym „Powrocie króla”.... Dobra koniec znęcania – na plus zasługuje strona graficzna książki. Dużo rzadkich dokumentów, zdjęć... które pewnie teraz można wygooglować.

Jeżeli autor chciał postawić koledze pomnik który przetrwa lata to... się nie udało! Tak wybitny zawodnik zasługuje na dużo lepszą biografię.
Nie wiem czy było to intencjonalnie czy z przypadku, ale zabawa w Tarantino (skoki kilkuletnie!) to jeżeli się je robi nie umiejętnie, najgorszy z zabiegów! Jak można podzielić karierę na rozdziały klub, kadrę i puchary klubowe?...