"(...) Głód jest największym władcą - mówi stare rosyjskie przysłowie. Stało się to niepisaną dewizą, szyldem państwa sowieckiego już od pierwszych dni rewolucji i tak zostało po dzień dzisiejszy. Głód jest bronią (...)"
Takie słowa rozpoczynają jeden z rozdziałów książki "Bez retuszu. Więzień czerwonego terroru" Właściwie nie wiem czemu sięgam po tego typu literaturę. Co daje mi wiedza o czasach, w których człowiek był...nikim? Śmieciem, numerkiem, siłą roboczą...Czasem zastanawiam się po co mi ta wiedza? Nie lepiej żyć w swoim małym ogródku, od pierwszego do pierwszego? Chyba zbyt proste by to życie było...
Autor zebrał kartki zapisane przez swojego ojca. Andrzej Krasicki był więźniem syberyjskich łagrów w latach 1939-1946. Lotnikiem kampanii wrześniowej, który zestrzelony został aresztowany przez sowietów. Nieludzkie warunki życia, praca, która była ponad ludzkie siły, racje żywnościowe - potworne opisy. Właściwie chcaiłoby się by była to fikcja. Perfekcyjny obraz sowieckiego imperium gdzie każdy bał się kazdego. Gdzie prawo pisane, pieczątka znaczyło więcej niż słowa. System, który zmieniał człowieka zupełnie, odzierał go z człowieczeństwa, godności, litości. Warto sięgnąć, ku przestrodze.

"(...) Głód jest największym władcą - mówi stare rosyjskie przysłowie. Stało się to niepisaną dewizą, szyldem państwa sowieckiego już od pierwszych dni rewolucji i tak zostało po dzień dzisiejszy. Głód jest bronią (...)"
Takie słowa rozpoczynają jeden z rozdziałów książki "Bez retuszu. Więzień czerwonego terroru" Właściwie nie wiem czemu sięgam po tego typu literaturę. Co...