Zaczęło się tak: miałam wolną godzinę, więc zaszłam do biblioteki trochę poczytać. Mijałam właśnie niepozornie wyglądający dział zoologiczny, kiedy w oko wpadła mi dość krzykliwa okładka przedstawiająca coś, co wyglądało na dalekich krewnych Obcego. Rzeczy wstrętne i budzące grozę mają w sobie jakąś perwersyjną moc przyciągania i fascynowania, więc kiedy zidentyfikowałam domniemanych krewnych jako robaczki poczułam się na tyle zaintrygowana, żeby przynajmniej ściągnąć książkę z półki. "Też coś", pomyślałam sobie, niewinne dziewczę, "seks to seks, trudno o jakieś rewolucje, niezależnie od ilości nóg". Daję słowo, że w chwytliwym tytule upatrywałam żarciku wydawcy i nie szukałam żadnych brudnych fragmentów, ale otworzywszy książkę mniej więcej w środku natrafiłam na pełen pasji i nieskrywanego (naukowego!) umiłowania opis zalotów muchy cuchnowatej (nazwa pozwala się domyślać, gdzie żyje to skądinąd namiętne stworzonko).
Zaintrygowana, przysiadłam, obiecując sobie, że "tylko jeden akapicik". Pod koniec drugiego rozdziału kręgosłup zbliżony już krzywiznami do paragrafu dał znać, że książkę trzeba zabrać do domu, a rzeczy okołobiegunowe zostawić na inny czas.

Trudno powiedzieć, że owad, jaki jest, każdy widzi, skoro znakomita większość populacji woli się im nie przyglądać albo zgoła w ogóle ich nie zauważa. Zresztą, kto zajmowałby się hobbystycznie obserwowaniem poczynań kolonii skorków?
Tymczasem książka Marlene Zuk (doprawdy, to jakiś błąd zecerski, czy to nie powinno być "ż"?) sprawia, że nie będąc zmuszonym do przezwyciężenia niechęci czy wstrętu, można poznać aspekty życia owadów, o których większości czytelników zapewne nawet się nie śniło.
Myli się ten, kto twierdzi, że owady są nieciekawe, bo skoro nie tworzą żadnej cywilizacji, to co mogą zaoferować z perspektywy kultury czy techniki? To właśnie sprawia, że książka Zuk jest tak niepokojąca przy całym swoim humorze i błyskotliwości: jak to się dzieje, że owady, znacznie mniej złożone od ludzi, wypracowały rozwiązania - w życiu społecznym na przykład - które dla nas pozostają nieosiągalnym wzorem? Pytanie to, zadane wprost lub między wierszami, pojawia się niemal w każdym rozdziale tej fascynującej opowieści.
Zuk ze znawstwem i pasją badacza, a jednocześnie niepospolitym talentem pisarki pierwszej wody, prowadzi czytelnika przez kolejne aspekty owadziej egzystencji. Oczywiście, jest tytułowy seks, ale omówione zostają również takie zagadnienia, jak owadzi homoseksualizm, zwyczaje dotyczące wychowania potomstwa czy organizacja życia społecznego.
Zgodnie ze starą zasadą "od ogółu do szczegółu", a w tym wypadku szczegółem są na przykład badania białek czy analiza DNA. I zanim ktokolwiek z dreszczem wykreśli tę książkę z listy "do przeczytania": talent i klasa Marlene Zuk jako pisarki przejawia się właśnie w tym, z jaką jasnością wykłada najbardziej złożone problemy badań naukowych. Do tego błyskotliwy humor i autentyczna pasja, która po prostu udziela się czytelnikowi - w ten sposób przeczytałam jedną z najlepszych książek popularnonaukowych w życiu.

Przyznaję, że nawet ta lektura nie wzbudziła we mnie sympatii do zwierzątek, które mają więcej niż cztery nóżki - co to, to nie - ale sprawiła, że na te najmniejsze żyjątka popatrzyłam wreszcie z trochę większą ciekawością. A to już coś.

Zaczęło się tak: miałam wolną godzinę, więc zaszłam do biblioteki trochę poczytać. Mijałam właśnie niepozornie wyglądający dział zoologiczny, kiedy w oko wpadła mi dość krzykliwa okładka przedstawiająca coś, co wyglądało na dalekich krewnych Obcego. Rzeczy wstrętne i budzące grozę mają w sobie jakąś perwersyjną moc przyciągania i fascynowania, więc kiedy zidentyfikowałam...