Płatki na wietrze - V. Andrews (wyd. Świat Książki, Warszawa 2012)

Przetrzymywani na poddaszu przez prawie cztery lata, uciekli. Niestety tylko trójka z czwórki rodzeństwa. Chris, Catherine i Carrie zostają przygarnięci przez lekarza, pod którego opieką kształcą się i osiągają swoje marzenia.

Po fenomenie jaki osiągnęły Kwiaty na poddaszu nabrałam ochoty na zapoznanie się z kolejną częścią. Musiałam po prostu wiedzieć, co dzieci zrobią, aby zemścić się na swojej matce i jak ułoży się ich dalsze życie po więzieniu jakim było poddasze w Foxworth Hall. I nie przeliczyłam się w swoich oczekiwaniach, co do spójności akcji. Jednak tylko tyle zaprezentowała nam Pani Andrews w kolejnej powieści.

Fabuła z pewnością jest wspaniała. Kiedy dzieci trafiają pod skrzydła doktora Sheffielda zaczynają rozumieć pojęcie miłości. Otrzymują od swojego opiekuna wszystko, co jest im potrzebne. Począwszy od pieniędzy na ubrania i naukę, a na głębokim uczuciu kończąc. Chris nadal chce zostać lekarzem i z pomocą Sheffielda udaje mu się skończyć studia medyczne oraz dwuletnią praktykę. Osiąga swój cel bardzo młodo, co jest bardzo rzadkie. Catherine rozpoczęła profsjonalną naukę baletu, zyskała wielu adoratorów i nawiązała romans ze swoim opiekunem. Dodatkowo Julian Marquet otworzył jej drzwi Nowego Jorku. Natomiast Carrie pozbawiona słońca w najmłodszych latach ma zniekształcone kości i bardzo niski wzrost. Żadne dzieci nie chcą się z nią bawić, wszyscy jej dokuczają. Dla niej koszmar z poddasza jeszcze się nie skończył i nigdy nie skończy. Brak Cory'ego jest dla niej najgorszym przeżyciem.

Czytając Pałatki na wietrze miałam wrażenie, że pisarka nie przyłożyła się tak bardzo jak do pierwszej części. Nie mówię tu o pomyśle na fabułę, lecz o kreacje wszystkich bohaterów oraz ich charaktery. Cathy z kobiety zastępującej matkę młodszemu rodzeństwu stała się apodyktyczna i egoistyczna. Dodatkowo nigdy nie przeżyła prawdziwego życia nastolatki. Stała się bardzo dziecinna i łakoma zemsty na matce. Uda jej się? Chris nadal kocha swoją siostrę miłością zakazaną, ale po pewnym czasie przestaje na nią naciskać. Pracuje wytrwale i nadal w jakiś sensie czuje się odpowiedzialny za dobro swoich sióstr.

Najlepszym charakterem była małoletnia Carrie. Jej cierpienie i żal z powodu zniszczonego dzieciństwa oraz zaburzonego dorastania jest aż nadmiar widoczne. Czytelnik może wczuć się w jej emocje i pragnienia, które wcale nie są dziecinne.

Styl jest lekki i banalny. W dużej mierze jest to wina tłumaczenia na język polski, ponieważ czytając parę rozdziałów w oryginalne odniosłam o wiele lepsze wrażenie.

Czy polecam? Z pewnością. Może nie jest to najlepsza książka, ale za to pomysł rewelacyjny. Na półce już czeka na mnie kolejna część i nie mogę się doczekać, kiedy poznam jej treść.

Płatki na wietrze - V. Andrews (wyd. Świat Książki, Warszawa 2012)

Przetrzymywani na poddaszu przez prawie cztery lata, uciekli. Niestety tylko trójka z czwórki rodzeństwa. Chris, Catherine i Carrie zostają przygarnięci przez lekarza, pod którego opieką kształcą się i osiągają swoje marzenia.

Po fenomenie jaki osiągnęły Kwiaty na poddaszu nabrałam ochoty na zapoznanie...