Rodzina Dollangangerów. Tom II.

Dalsze losy bohaterów Kwiatów na poddaszu.
Po śmierci jednego z braci rodzeństwo Dollangangerów decyduje się na ucieczkę z ponurego poddasza w domu dziadków, gdzie matka i babka więziły je przez blisko trzy i pół roku. Cathy, Chris i mała Carrie trafiają do domu doktora Paula Sheffielda, który osamotniony po śmierci żony i syna, roztacza opiekę nad dziećmi. Wydaje się, że ich los się wreszcie odmienił i że każde z nich znalazło właściwą drogę w życiu. Jednak koszmary przeszłości nie pozwolą tak łatwo o sobie zapomnieć, a wiszące nad młodymi bohaterami rodzinne przekleństwo wciąż daje o sobie znać.

Tom tej sagi opowiadany jest z perspektywy Cathy.

Notka amerykańskiego wydawcy o Virginii C. Andrews. Pozostawiam po sobie nie tylko bogatą spuściznę literacką, ale również poniższe słowa, które powinny stać się inspiracja dla wielu z nas:
„wychowałam się w środowisku robotniczym. Mój ojciec kochał książki równie gorąco jak ja. Kiedy miałam siedem lat, zaprowadził mnie do biblioteki publicznej i założył mi pierwszą kartę. Wrócił do domu z dwiema książkami, ja zaś wypożyczyłam dziewięć.
Książki otwierały przede mną drzwi, o których istnieniu nawet mi się nie śniło. Wyrywały mnie z mojego jestestwa. Przenosiły w przeszłość i przyszłość; przenosiły na Księżyc, do ogromnych pałaców, w dzikie dżungle- wszędzie. Dzięki nim poznałam Londyn i Paryż, jeszcze zanim zdążyłam tam pojechać.
Kiedy książki nie mogły dać mi tego, czego potrzebowałam, marzenia zaspokajały moje potrzeby. Wiele lat temu marzyłam o bogactwie i sławie- wtedy właśnie zobaczyłam kwiaty rosnące na strychu…
Marzenia można urzeczywistnić bez względu na to, jakie los zgotuje nam przeszkody, pod którymi musimy się przeczołgać, które musimy przeskoczyć lub obejść. Mnie zawsze udawało się przedostać na drugą stronę. To, że pomimo tak wielu przeciwności zdołałam osiągnąć swój cel, jest tylko i wyłącznie moją zasługą. Dając kilka milionom czytelników radość i ucieczkę od codzienności, robiłam to również dla siebie”.

Wiele wysiłku kosztowało mnie skompletowanie całej sagi rodziny Dollangangerów. By skompletować całą serię i móc ją czytać od razu książka po książce musiałam skorzystać z usług dwóch bibliotek. I niestety trochę się zawiodłam. Ten tom fajnie się czytało ale schody zaczęły się już od trzeciego tomu. Gdzie jakoś znielubiłam postać Barta co też osłabiło moją chęć na dalsze czytanie. Musiałam się nieco zmusić by przebrnąć tom trzeci. Od tegoż też tomu straciłam jakoś chęć na dalsze czytanie.

Rodzina Dollangangerów. Tom II.

Dalsze losy bohaterów Kwiatów na poddaszu.
Po śmierci jednego z braci rodzeństwo Dollangangerów decyduje się na ucieczkę z ponurego poddasza w domu dziadków, gdzie matka i babka więziły je przez blisko trzy i pół roku. Cathy, Chris i mała Carrie trafiają do domu doktora Paula Sheffielda, który osamotniony po śmierci żony i syna, roztacza...