Po euforii doznanej po lekturze "Wszystkich sekretów szczęśliwego dzieciństwa" (do tej pory nie wiedziałam, że z taka lekkością, otwartością i humorem, rzeczowo i konkretnie można pisać o wychowaniu) ochoczo sięgnęłam po "Wychowywanie chłopców". Stwierdziłam bowiem, że jako kobieta, wcześniej dziewczynka, a posiadaczka zaledwie dwóch sióstr i żadnego brata, powinnam dowiedzieć się tego i owego o postępowaniu z moim synem - bo skoro ktoś taką książkę w ogóle napisał, to znaczy że miał na ten temat coś niezwykle ważnego do powiedzenia, nieprawdaż? To znaczy, że wychowywanie chłopców znacząco różni się od wychowywania dziewczynek, to znaczy, że należy przyjąć odmienne podejście, obrać za najważniejsze odmienne wartości, przyjąć inne metody postępowania etc. Niestety krótko po rozpoczęciu lektury poczułam zawód i rozczarowanie. Wszak każdy zwyczajny zjadacz chleba, a już na pewno ten zwyczajnie rozgarnięty, do których optymistycznie raczę się zaliczać, wie o tym, że chłopcy chętniej bawią się samochodami, kolejkami czy klockami. Pan B. zachęca za to do zaspokojenia potrzeb chłopców, którzy wyrażają zainteresowani zabawieniem się lalką, domkiem dla lalek czy powożeniem laleczki w wózeczku. A to Ci rada, a to Ci odkrycie! Dlaczego miałabym odmówić mojemu synowi zabawy lalką? Bo zniewieścieje? Bo utraci płciową tożsamość? Bo stanie się mniej męski w przyszłości? Czy zwykły zjadacz chleba tego nie wie? Wątpię! Tego rodzaju rady otrzyma czytelnik od pana B. w pozycji "Wychowywanie chłopców". Dowie się też m.in. tego że chłopcy są także uczuciowi, że należy okazywać im swoje uczucia i wyrażać w ich towarzystwie przeżywane emocje, że nie należy skandować, że "chłopaki nie płaczą", że to nic złego, kiedy facet się rozpłacze. Wolne żarty! Ilu jeszcze ludzi na Ziemi, no dobra, może nie na całej, ale przynajmniej w Europie, chce hartować młodego mężczyznę niczym Spartanina? Który z "nowoczesnych", dzisiejszych rodziców zabroni chłopcu zabawy lalką?

Jedno należy jednak niewątpliwie książce przyznać - jest ona napisana tak samo przystępnym, zrozumiałym, momentami humorystycznym stylem jak "Wszystkie sekrety...". Więc, jeśli nie poleciłabym jej jako drugiej po "sekretach" lektury, zdecydowanie zachęciłabym do przeczytania tej książki tym rodzicom chłopców, którzy z innymi książkami pana B. nie mieli wcześniej nic do czynienia.

Dodam jeszcze, że jeśli zdarzy mi się kiedyś zostać matką dziewczynki, to mimo spodziewanego rozczarowania "Wychowywaniem dziewcząt", pewnie i tak ją przeczytam, bo czyta się po prostu przyjemnie.

Po euforii doznanej po lekturze "Wszystkich sekretów szczęśliwego dzieciństwa" (do tej pory nie wiedziałam, że z taka lekkością, otwartością i humorem, rzeczowo i konkretnie można pisać o wychowaniu) ochoczo sięgnęłam po "Wychowywanie chłopców". Stwierdziłam bowiem, że jako kobieta, wcześniej dziewczynka, a posiadaczka zaledwie dwóch sióstr i żadnego brata, powinnam...