Czytałam tę książkę prawie trzy tygodnie - po kilkanaście, kilkadziesiąt stron dziennie, więc wspomnienia J. Kiersnowskiej towarzyszyły mi między innymi lekturami.

Na pewno jest to opowieść, o której będę długo pamiętać. Przeżycia autorki i ludzi poznanych przez nią w Gułagu zrobiły na mnie ogromne wrażenie, mimo iż tematyka łagrowa nie jest mi obca.
Czasami aż trudno było uwierzyć, jak wiele może znieść człowiek, w którym tli się iskierka życia. Tak samo trudno przyjąć do wiadomości, do jak wynaturzonych okrucieństw zdolni są ludzie w obliczu ekstremalnych sytuacji.

Bolesne doświadczenia Frosi to nie tylko szczegółowy dokument na temat zbrodni stalinowskich. To również hymn na cześć życia i człowieczeństwa, które w łagrach udawało się zachować nielicznym.
Osobisty dekalog autorki przypominał mi etykę G. Herlinga-Grudzińskiego, który w "Innym świecie" pokazał, że człowiek może (a nawet powinien) nie godzić się na świadomie wyrządzane zło.

Mimo wielu pozytywów w książce Kiersnowskiej pojawiły się jednak treści, które nieco mnie drażniły - pod koniec wspomnienia stają się bardzo egocentryczne, autorka, która wcześniej pisała o sobie z dystansem, stopniowo skupia się coraz bardziej na własnym heroizmie i często podkreśla swój udział w różnych wydarzeniach.
Nie podejmuję się oceny takiej postawy, gdyż nie czuję się do tego upoważniona i wiem, że nie mam takiego prawa, jednak muszę szczerze przyznać, że - w zderzeniu z wcześniejszym tonem opowieści - zakończenie po prostu mnie zaskoczyło.

Niewątpliwą zaletą książki jest jej szata edytorska - całość ilustrowana jest autorskimi rysunkami, bardzo wyrazistymi, poruszającymi i potwierdzającymi plastyczny talent Kiersnowskiej. Poza tym wspomnienia wydane są starannie, w dużym formacie, na bardzo dobrej jakości, porządnie zszytym papierze.

Fizyczny ciężar książki nieco utrudnia wygodne czytanie, bo jest ona nieporęczna, jednak to, co zapamiętuje się przede wszystkim po odłożeniu na półkę, to duchowa waga opowieści, obok której nie można przejść obojętnie.

Czytałam tę książkę prawie trzy tygodnie - po kilkanaście, kilkadziesiąt stron dziennie, więc wspomnienia J. Kiersnowskiej towarzyszyły mi między innymi lekturami.

Na pewno jest to opowieść, o której będę długo pamiętać. Przeżycia autorki i ludzi poznanych przez nią w Gułagu zrobiły na mnie ogromne wrażenie, mimo iż tematyka łagrowa nie jest mi obca.
Czasami aż trudno...