Ile wart jest człowiek

Zaczęłam czytać z wielkim zapałem, który ulatywał ze mnie po każdej kolejnej stronie. Zupełnie nie "przypasował" mi styl autorki, musiałam walczyć ze sobą, żeby wrócić i dokończyć (z sukcesem!), po jakimś czasie po prostu się przyzwyczaiłam. Historia wstrząsająca, niewątpliwie skłaniająca do refleksji.

Zaczęłam czytać z wielkim zapałem, który ulatywał ze mnie po każdej kolejnej stronie. Zupełnie nie "przypasował" mi styl autorki, musiałam walczyć ze sobą, żeby wrócić i dokończyć (z sukcesem!), po jakimś czasie po prostu się przyzwyczaiłam. Historia wstrząsająca, niewątpliwie skłaniająca do refleksji.

Pokaż mimo to

Coś w niej jest, co odrzucało mnie. Nie dokończylam.

Coś w niej jest, co odrzucało mnie. Nie dokończylam.

Pokaż mimo to

Mam problem z oceną tej książki. Czy naprawdę autorka była tak niezłomną postacią jak to przedstawia? Aż trudno w to uwierzyć. Kolekcja wspomnień jest imponująca, opisana przyjemnym językiem.

Mam problem z oceną tej książki. Czy naprawdę autorka była tak niezłomną postacią jak to przedstawia? Aż trudno w to uwierzyć. Kolekcja wspomnień jest imponująca, opisana przyjemnym językiem.

Pokaż mimo to

Dobre opisy życia i traktowania człowieka na zesłaniu, podobały mi się historie pojedynczych ludzi i własnych doświadczeń, zamiast historycznego spojrzenia na całość.
Jednak nie przekonała mnie do siebie sama postać autorki, która postanowiła książkę napisać pompatycznie i bez nawet zbytniego starania się zrozumieć tego, że inni ludzie wybrali inne drogi niż ona sama; trąciło egoizmem i narcyzmem nawet.

Dobre opisy życia i traktowania człowieka na zesłaniu, podobały mi się historie pojedynczych ludzi i własnych doświadczeń, zamiast historycznego spojrzenia na całość.
Jednak nie przekonała mnie do siebie sama postać autorki, która postanowiła książkę napisać pompatycznie i bez nawet zbytniego starania się zrozumieć tego, że inni ludzie wybrali inne drogi niż ona sama;...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajna książka, ale jak się czyta którąś z kolei o tej tematyce, to zaczyna nudzić. Dlatego odpuściłam sobie czytanie do końca.

Fajna książka, ale jak się czyta którąś z kolei o tej tematyce, to zaczyna nudzić. Dlatego odpuściłam sobie czytanie do końca.

Pokaż mimo to

Przepięknie wydana książka, wzbogacona własnoręcznie wykonanymi rysunkami Autorki. Książka składająca się z bardzo licznych zapisków o trudach życia w łagrach, w których Autorka przebywa 20 lat. Według mnie jest to lektura obowiązkowa.

Przepięknie wydana książka, wzbogacona własnoręcznie wykonanymi rysunkami Autorki. Książka składająca się z bardzo licznych zapisków o trudach życia w łagrach, w których Autorka przebywa 20 lat. Według mnie jest to lektura obowiązkowa.

Pokaż mimo to

Prawie 2 tygodnie zajęło mi przebrnięcie przez tą lekturę.
Ciężka tematyka spowodowała,że szło mi tak opornie.Nie świadczy oczywiście to jednak o tym,że książka jest źle napisana.Po prostu w moim przypadku nie dało się czytać bez przerwy o tych okropnościach,które przeżywała autorka i pozostali katorżnicy.
Jefrosinia Kiersnowska opisała 20 ciężkich lat,które spędziła w sowieckich łagrach.Lat obfitujących w głód,poniżenia,morderczą pracę w koszmarnych warunkach.Opisała czasy,w których "za nic" dostawało się ogromne wyroki.Dlatego tak "łatwo" przychodziło ludziom iść tą prostszą drogą i podporządkować się reżimowi.Jestem jak najbardziej daleka od potępiania tych ludzi ponieważ warunki w jakich przyszło im żyć powodowały,że każdy przeżyty dzień można było uznać za cud.I nigdy nie można było być pewnym dnia następnego.A głód nie zna słowa honor...
Autorka jednak nie ugięła się i prawie na każdym kroku przeciwstawiała się reżimowi.Prawda,prostolinijność,honor,odwaga tak można by ocenić jej postawę.Jednak o ile na początku ta dziecięca naiwność i łatwowierność bohaterki jest zrozumiała to pod koniec książki zaczyna już dziwić.A najbardziej zdumiewa fakt,że pomimo tylu sytuacji,w których przeciwstawiała się systemowi i niesprawiedliwości przeżyła.
"Ten, kto tego nie przeżył,nie uwierzy,nie może uwierzyć" - tak pisze sama autorka i jest to jak najbardziej prawda.Ciężko uwierzyć jak komukolwiek udało się wytrwać i przeżyć w tak potwornych warunkach.
Książka jest godna polecenia,a po przeczytaniu chyba każdy zada sobie pytanie,które autorka postawiła w tytule:
ILE WART JEST CZŁOWIEK?

Prawie 2 tygodnie zajęło mi przebrnięcie przez tą lekturę.
Ciężka tematyka spowodowała,że szło mi tak opornie.Nie świadczy oczywiście to jednak o tym,że książka jest źle napisana.Po prostu w moim przypadku nie dało się czytać bez przerwy o tych okropnościach,które przeżywała autorka i pozostali katorżnicy.
Jefrosinia Kiersnowska opisała 20 ciężkich lat,które spędziła w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Losy kobiety opisane w tej książce są tak nie prawdopodobne że aż trudno uwierzyć.Polecam.

Losy kobiety opisane w tej książce są tak nie prawdopodobne że aż trudno uwierzyć.Polecam.

Pokaż mimo to

Czytałam tę książkę prawie trzy tygodnie - po kilkanaście, kilkadziesiąt stron dziennie, więc wspomnienia J. Kiersnowskiej towarzyszyły mi między innymi lekturami.

Na pewno jest to opowieść, o której będę długo pamiętać. Przeżycia autorki i ludzi poznanych przez nią w Gułagu zrobiły na mnie ogromne wrażenie, mimo iż tematyka łagrowa nie jest mi obca.
Czasami aż trudno było uwierzyć, jak wiele może znieść człowiek, w którym tli się iskierka życia. Tak samo trudno przyjąć do wiadomości, do jak wynaturzonych okrucieństw zdolni są ludzie w obliczu ekstremalnych sytuacji.

Bolesne doświadczenia Frosi to nie tylko szczegółowy dokument na temat zbrodni stalinowskich. To również hymn na cześć życia i człowieczeństwa, które w łagrach udawało się zachować nielicznym.
Osobisty dekalog autorki przypominał mi etykę G. Herlinga-Grudzińskiego, który w "Innym świecie" pokazał, że człowiek może (a nawet powinien) nie godzić się na świadomie wyrządzane zło.

Mimo wielu pozytywów w książce Kiersnowskiej pojawiły się jednak treści, które nieco mnie drażniły - pod koniec wspomnienia stają się bardzo egocentryczne, autorka, która wcześniej pisała o sobie z dystansem, stopniowo skupia się coraz bardziej na własnym heroizmie i często podkreśla swój udział w różnych wydarzeniach.
Nie podejmuję się oceny takiej postawy, gdyż nie czuję się do tego upoważniona i wiem, że nie mam takiego prawa, jednak muszę szczerze przyznać, że - w zderzeniu z wcześniejszym tonem opowieści - zakończenie po prostu mnie zaskoczyło.

Niewątpliwą zaletą książki jest jej szata edytorska - całość ilustrowana jest autorskimi rysunkami, bardzo wyrazistymi, poruszającymi i potwierdzającymi plastyczny talent Kiersnowskiej. Poza tym wspomnienia wydane są starannie, w dużym formacie, na bardzo dobrej jakości, porządnie zszytym papierze.

Fizyczny ciężar książki nieco utrudnia wygodne czytanie, bo jest ona nieporęczna, jednak to, co zapamiętuje się przede wszystkim po odłożeniu na półkę, to duchowa waga opowieści, obok której nie można przejść obojętnie.

Czytałam tę książkę prawie trzy tygodnie - po kilkanaście, kilkadziesiąt stron dziennie, więc wspomnienia J. Kiersnowskiej towarzyszyły mi między innymi lekturami.

Na pewno jest to opowieść, o której będę długo pamiętać. Przeżycia autorki i ludzi poznanych przez nią w Gułagu zrobiły na mnie ogromne wrażenie, mimo iż tematyka łagrowa nie jest mi obca.
Czasami aż trudno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jefrosinia Kiersnowska jako trzydziestolatka została zesłana do rosyjskich łagrów, w których spędziła dwadzieścia lat swojego życia. Nie popełniła żadnego przestępstwa, jej winą było jedynie to, ze uznana została za obszarniczkę, którą należy ukarać za działania "antysystemowe". Tak rozpoczęła się jej gehenna, na którą złożyły się pobyty w kolejnych obozach, mordercze transporty, poniżenie, upokorzenie, głód, choroby, ciężka praca, wszechobecna śmierć, walka o przetrwanie choćby jeszcze jednego dnia. Zaskakujące jest jednak to, ze autorka, pomimo tych nieludzkich warunków, pozostała człowiekiem, nie pozwoliła pogruchotać swojego kręgosłupa moralnego. Naturalnym było dla niej bycie uczciwym, stawanie w obronie słabszych, dzielenie się jedzeniem, mówienie prawdy i krytykowanie posunięć władzy, nawet jeśli groziły za to surowe konsekwencje. Uderza również dziecięca wręcz naiwność i wiara Frosi w to, że jeśli będzie uczciwa i pracowita, to nic złego jej nie spotka. Taka właśnie jest. Pracowita, uczciwa i prawdomówna, bo jak sama mówi, „Człowiek wart jest tyle, ile warte są jego słowa”. Tym, co pozwala jej przetrwać najgorsze chwile, jest miłość do matki, której nie chce pozostawić samej na starość. Obie kobiety spotkają się po dwudziestu latach rozłąki, jednak dane im będzie niewiele czasu na bycie razem. Książka ta jest zapisem przeżyć samej autorki, ale również wiele w niej historii innych ludzi, z którymi los ją połączył. To w większości opowieści smutne, pełne cierpienia fizycznego i psychicznego, które w zamiarze Kiersnowskiej nie tylko dokumentują przeszłość, ale są także ostrzeżeniem na przyszłość, bo „Wszystko może się powtórzyć. I lepiej widzieć niebezpieczeństwo, niż iść z zawiązanymi oczami”. Pozycja godna polecenia również z uwagi na piękne ilustracje wykonane przez Kiersnowską wzbogacające opisywane wydarzenia. Książka warta przeczytania.

Jefrosinia Kiersnowska jako trzydziestolatka została zesłana do rosyjskich łagrów, w których spędziła dwadzieścia lat swojego życia. Nie popełniła żadnego przestępstwa, jej winą było jedynie to, ze uznana została za obszarniczkę, którą należy ukarać za działania "antysystemowe". Tak rozpoczęła się jej gehenna, na którą złożyły się pobyty w kolejnych obozach, mordercze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to