„Kobieto, bogini
Trucizną spojrzenia mnie uwodzisz
Kobieto, rozsiewasz wokół woń
Kwitnącej pomarańczy”

Emily Neal to młoda kobieta, mieszkająca w Mexico City. Dorastała pod okiem samotnie wychowującego ją ojca - mama dziewczyny zniknęła wiele lat temu. Em większość dzieciństwa spędziła wśród książek, zwłaszcza encyklopedii, kolekcjonując fakty tak, jak inni ludzie kolekcjonują znaczki. Zaczęła przejawiać szczególną fascynację kobietami, które stały się morderczyniami. Jej szufladę wypełniają wycinki z gazet, mówiące o trucicielkach, pozbywających się mężów lub dzieci. Emily wie też praktycznie wszystko na temat świętych, a to za sprawą przełożonej sierocińca, siostry Agaty, która w pewnym sensie zastąpiła dziewczynie matkę.

Pewnego dnia w domu kobiety pojawia się Santiago, kuzyn, którego Emily nigdy wcześniej nie widziała. Chłopak wychowywał się na stojącym na uboczu ranczu, wśród upalnego słońca i dzikich zwierząt. Między tą dwójką zaczyna rodzić się uczucie, jednak ze względu na łączące ich pokrewieństwo wyznania miłosne Santiego są dla Em równocześnie przekleństwem, jak i błogosławieństwem. Kuzyn skrywa sekret, który na zawsze odmieni życie dziewczyny.

„Pomyślałem wtedy, że jesteś ptakiem, który nie potrafi latać.”

Akcja „Trucizną mnie uwodzisz” toczy się w słonecznym, tętniącym życiem Meksyku. Jennifer Clement ukazuje czytelnikowi obrazy pełne niemal namacalnych, intensywnych kolorów i zapachów. Tło powieści stanowią również piosenki Augustina Lary oraz Jimiego Hendrixa, tworząc niezapomniany klimat. Podczas lektury odczuwa się swego rodzaju niepokój i świadomość, że całość zmierza w kierunku zapadającego w pamięć finału.

„Może kochać kogoś, to tak jakby wykradać go kawałek po kawałku.”

Bohaterowie pierwszoplanowi są raczej dopracowani, ale nie można tego powiedzieć o tych drugoplanowych. Odniosłam wrażenie, że autorka trochę za bardzo skupiła się na wydarzeniach, pomijając kreację postaci - a szkoda, bo książka nieco przez to straciła. Przykładem może tu być ojciec Emily, którego tak właściwie mogłoby nie być - przemyka gdzieś w tle, czasem coś powie, nie zwracając tym zbytniej uwagi. Ogólnie bohaterowie nie wzbudzają raczej większych emocji - wyjątek stanowi tu Santiago, którego nie lubiłam niemal od początku.

Nie można jednak zaprzeczyć, że zdarzenia bez wątpienia wywołują więcej uczuć, a od samego utworu trudno się oderwać. Moją ulubioną częścią książki były fragmenty dotyczące życia tak intrygujących Em morderczyń. Wszystkie z zamieszczonych historii miały miejsce naprawdę, a czytanie ich było ciekawym przeżyciem - to wręcz niewiarygodne, do czego są w stanie posunąć się ludzie.

Swoje pierwsze spotkanie z Jennifer Clement uważam za udane. Dzięki autorce na parę godzin znalazłam się w słonecznym Meksyku, obserwując pełne sekretów życie Emily Neale. Zakończenie, na które zdecydowała się autorka, jest w moim odczuciu idealne i doskonale wpasowuje się w nastrój opowieści, w pełni satysfakcjonując czytelnika.

„Kobieto, bogini
Trucizną spojrzenia mnie uwodzisz
Kobieto, rozsiewasz wokół woń
Kwitnącej pomarańczy”

Emily Neal to młoda kobieta, mieszkająca w Mexico City. Dorastała pod okiem samotnie wychowującego ją ojca - mama dziewczyny zniknęła wiele lat temu. Em większość dzieciństwa spędziła wśród książek, zwłaszcza encyklopedii, kolekcjonując fakty tak, jak inni ludzie...