Oj, średnio, średnio. Ogólnie problem z książką jest taki, że o ile ma znakomite sceny, dobry motyw przewodni i przeuroczy styl, to nie umie tego połączyć w całość, przez co wychodzi dziwny miszmasz. Nie mówiąc już o tym, że ciągłe zakochiwanie się głównego bohatera w przypadkowych kobietach robi się w pewnym momencie dziwne, to przez zbytnie rozwlekanie scenek obyczajowych i akcji traci się gdzieś główny wątek książki - sprawa tytułowego materiału wybuchowego. Gdyby zrobić z tego trzy opowiadania wyszłoby to znacznie lepiej. W pewnym momencie byłam po prostu zbyt zmęczona, by czytać książkę uważnie i kończyłam ją już trochę na siłę.
O dziwo, to jeden z tych rzadkich przypadków kiedy uważam, że ekranizacja jest lepsza niż oryginał - tam umiejętnie wycięto niepotrzebne fragmenty zostawiając tylko spójną historię skupiającą się na tym co ważne i ciekawe.
Tak więc, mimo ogromnej sympatii do stylu autora, nie jest to książka, którą poleciłabym dalej.

Oj, średnio, średnio. Ogólnie problem z książką jest taki, że o ile ma znakomite sceny, dobry motyw przewodni i przeuroczy styl, to nie umie tego połączyć w całość, przez co wychodzi dziwny miszmasz. Nie mówiąc już o tym, że ciągłe zakochiwanie się głównego bohatera w przypadkowych kobietach robi się w pewnym momencie dziwne, to przez zbytnie rozwlekanie scenek obyczajowych...