Pamiętam jakby to było wczoraj, gdy podejmowałem się pisania pracy magisterskiej z Cyberbullingu. Nie mogłem nawet podejrzewać, że Jacek Pyżalski już ten temat opisał. Zrobił to tak świetnie, że chłonąłem jego słowa niczym gąbka wsiąka wodę. Jego obserwacje były tak trafne, że trudno było mi pojąć jak świat ewoluował. Jeszcze w latach osiemdziesiątych XX wieku mało kto by przypuścił, że Internet stanie się dla wielu tak łatwo dostępny. Tym bardziej nie można było zakładać jego katastrofalnych skutków. Sama przemoc w internecie nie wzięła się znikąd. Jej istnienie umożliwili sami ludzie tworzący strony propagujące ludzką głupotę. Jak inaczej nazwać umieszczanie filmików w znanym portalu, których celem jest wyszydzanie słabszych ku uciesze masy. Jest jeden cel jaki motywuje do takiego postępowania. Łatwa dostępność do informacji i coraz większe zainteresowanie portali upublicznianiem takich materiałów przyczynia się do popularyzacji patologii. Nawet teraz korzystając z sieci o globalnym zasięgu moje posty mogą zarówno być czytane w najdalszych zakątkach Ziemi jak i w zaciszu domowych czterech kątów. Problem powstaje wtedy, gdy pozyskaną informację użyje się w złych intencjach przeciwko drugiemu człowiekowi. Ta pozycja książkową uzmysławia, że granica jest niezwykle cienka. Wyznacza ją między innymi kontakt z "kolejną klasyfikacją w postaci homo sapiens digital ("cyfrowy człowiek myślący") lub digital human digital (cyfrowa istota ludzka")*
Coraz częściej mamy do czynienia z ludźmi "podłączonymi" do sieci, do tego stopnia z nią się identyfikującą, że nie potrafią funkcjonować poza światem wirtualnym. Przykładów nie trzeba szukać daleko - gracze Tibi, Second Life czy użytkownicy chatroomów. Przytaczane przykłady w książce nie tak bardzo odbiegają od życiowych rozterek. Dwóch mężczyzn pokłóciło się, gdyż jeden pożyczył drugiemu pieniądze w grze o charakterze Second Life. Facet chciał odzyskać pieniądze w postaci pliku banknotów. Dochodzi do sytuacji, że ludzie grający są tak uzależnieni, że potrafią zabić najbliższą osobę jak matkę by móc w spokoju kontynuować grę. Wykorzystywanie internetu stało się tak powszechne, że trudno wyobrazić sobie życie bez surfowania. To jedno z kilku objawów zacierani się granicy między rzeczywistością a światem wirtualnym. To zdaniem Pyżalskiego nowe społeczne wyzwanie dla ludzi zajmujących się wychowywaniem dzieci w szkołach i domach. Nie dotrze się do młodych ludzi argumentami, skoro ich cały świat do wirtualna rzeczywistość bardziej realna od życia. Tym bardziej niemożliwe jest zrozumienie cyberprzemocy bez rozważenia wszechobecnej brutalizacji życia codzienne w telewizji, filmach, grach "promujących" mordowanie i gwałty.
"Technologia staje się coraz bardziej wyrafinowana, pomagając nam podejmować moralne i etyczne wybory, a także decyzje o charakterze pragmatycznym- co powoduje, iż konstrukt, który nazywamy "cyfrową mądrością" osiąga nowy poziom" ** . W poszukiwaniu wyjątkowości wielu młodych ludzi brnie w zachowania antyspołeczne i budzące grozę zachowania kryminogenne. Negowanie tego faktu w mediach spowoduje nieodwracalne skutki powstania "pokolenia bez przyszłości". Jedynym celem tej generacji będzie uprzyjemnianie sobie życia kosztem innych. Społeczeństwo bez przyszłości to niebyt. Wielu młodych ludzi jest zagubionych w sieci. Ta książka może uzmysłowić wielu rodzicom, pedagogom i samym "zainteresowanym" wpływem Internetu na ludzką psychikę, że jeśli nie zmienią się to ich przyszłość stoi pod znakiem zapytania. Dla wszystkich wahających się czy warto sięgnąć po tą książkę mówię, że warto. Napisana przystępnym i łatwym językiem, który bardzo wiele wnosi do poznania otaczającego nas świata bardziej realnego niż nierealnego.

Opublikowane także na: http://illumien.blogspot.com/2012/06/agresja-elektroniczna-i-cyberbulling.html

Pamiętam jakby to było wczoraj, gdy podejmowałem się pisania pracy magisterskiej z Cyberbullingu. Nie mogłem nawet podejrzewać, że Jacek Pyżalski już ten temat opisał. Zrobił to tak świetnie, że chłonąłem jego słowa niczym gąbka wsiąka wodę. Jego obserwacje były tak trafne, że trudno było mi pojąć jak świat ewoluował. Jeszcze w latach osiemdziesiątych XX wieku mało kto by...