Na okładce możemy przeczytać "Powieść dla dzieci" - rzeczywiście zarówno język powieści jak fabuła są proste, bez udziwnień i zbędnych opisów, które tylko by utrudniały lekturę w rezultacie czyta się ją bardzo szybko (poradziłam sobie w jakieś dwie godzinki). W moim odczuciu książka mimo iż zaliczana do fantastyki, typowo fantastyczna nie jest.

Książka pokazuje również jak jeden człowiek potrafi omotać ludzi i sprawić, że są oni zapatrzeni w niego jak w obrazek, nie dostrzegając tego co dzieje się w okół. Tego, że dzieje się źle, ich szczęście jest złudne, oni w rzeczywistości są nieszczęśliwi a dla ich "idola" nie liczy się nic innego oprócz własnego "ja". Mówi również o tym aby wierzyć, nawet jeśli coś wydaje się być niemożliwe.Wierzyć mimo iż czasem się wątpi.

Na końcu taka moja refleksja. W trakcie lektury miałam nieoparte wrażenie jakby autor inspirował się Biblią: Dobra Nowina, drzewo figowe, Królestwo w których jest Pan, których chce dać wszystkim nowe życie, wszystkich kocha i miłuje, światłość, mrok itp. a nawet cytaty z Biblii (Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał Światłość Żywota” - w niektórych wydaniach Biblii jest "będzie miał Światłość Żywota" - J 8,12).

Kiedy przeczytałam informacje o autorze powieści, wiedziałam skąd ten zabieg.

Na okładce możemy przeczytać "Powieść dla dzieci" - rzeczywiście zarówno język powieści jak fabuła są proste, bez udziwnień i zbędnych opisów, które tylko by utrudniały lekturę w rezultacie czyta się ją bardzo szybko (poradziłam sobie w jakieś dwie godzinki). W moim odczuciu książka mimo iż zaliczana do fantastyki, typowo fantastyczna nie jest.

Książka pokazuje również...