"Charlie" jest to powieść epistolarna (wybaczcie, ale jako humanistka muszę używać takich określeń) oznacza to, iż tworzą ją listy.
Uwielbiam tego typu książki, ponieważ wydają się bardziej osobiste oraz szczere niż te napisane tradycyjnie, że tak się wyrażę.

Tytułowy Charlie to młodziutki chłopak, zaledwie piętnastoletni. W dodatku niezwykle wrażliwy i podatny na zranienia, doskonałym tego przykładem jest to jak zachowuje się po śmierci najlepszego przyjaciela Michaela i cioci Helen.

Charlie bardzo denerwuje się pójściem do nowej szkoły, boi się jak zostanie przyjęty i czy znajdzie nowego przyjaciela lub przyjaciół. Jego strach szybko mija, gdyż poznaje Sam i Patrica. Uczą go wiary i pewności siebie, lojalności i miłości. Wprowadzają także niedoświadczonego chłopaka w świat, gdzie z problemami można się uporać za sprawą alkoholu czy narkotyków. To średnio dobre, ale cóż.

Chłopak nikomu tak naprawdę nie mówi całej prawdy o sobie i o tym jak się czuje, ale nie można trzymać wszystkiego w sobie, bo to w końcu znajdzie ujście i dlatego Charlie pisze listy do "nieznajomego przyjaciela".

Książka jest bardzo ładną, smutną opowieścią, która jednak napawa nadzieją. O życiu chłopaka, który na przestrzeni roku czasu dorasta i zmienia się na lepsze, a także odnalazł wiernych przyjaciół i nauczył się jak doceniać życie.

"- Zawsze tak dużo myślisz, Charlie?
- Czy to coś złego?
- Niekoniecznie, ale czasem ludzie nie uczestniczą przez to w życiu."

"Charlie" jest to powieść epistolarna (wybaczcie, ale jako humanistka muszę używać takich określeń) oznacza to, iż tworzą ją listy.
Uwielbiam tego typu książki, ponieważ wydają się bardziej osobiste oraz szczere niż te napisane tradycyjnie, że tak się wyrażę.

Tytułowy Charlie to młodziutki chłopak, zaledwie piętnastoletni. W dodatku niezwykle wrażliwy i podatny na...