Donna Ford nie jest właściwie pisarką, chodź jest autorem tej książki. Autorem i bohaterem. Większość ludzi poznała ją właśnie przez tą opowieść, jednak myślę, że to poznanie powinno się zacząć od zobaczenia jaki talent malarski ma owa kobieta - strona artystki.

Prawdziwa historia dziecka, malutkiej dziewczynki, która została opuszczona przez swoją mamę gdy miała zaledwie 18 miesięcy. Niby nie została sama, bo wraz z prawdziwym tatą, który przygarnął także jej przyrodnie rodzeństwo, brata - Simona i najstarszą siostrę Frances. Miała tylko ich, rodzina ze strony mamy wcale się nią nie interesowała, bo była dzieckiem złej kobiety, ich córki, której się wyrzekli. Ale nie trudno było być w tamtych czasach "złą", gdy wina nigdy nie była przypisana po stronie mężczyzn.
Ta niepełna, ale wciąż rodzina nie była długo razem. Ich ojciec Don nie umiał sobie poradzić ze wszystkimi obowiązkami, jednak czy na pewno dostatecznie się starał? A może wynikło to przez to, że zatrudnił młodą pomoc domową - Helen? Właśnie ta kobieta powoduje dalsze wypadki, to przez nią ta historia w ogóle powstała.
Dzieci wracają do domu, mając nadzieję na miłość, bezpieczeństwo, szczególnie nasza bohaterka Donna, która opowiada nam jak wyglądał jej świat, gdy miała 5 lat. Przeczytamy jak bardzo była wygłodzona, jak posiniaczona, jaką była "Wiedźmą", jak pachnie się moczem gdy stojąc obok ubikacji, nago w zimnej łazience nie możemy spełnić swoich potrzeb. Jak to jest gdy gwałcą nas mężczyźni gdy mamy tylko 8 lat?

"Musiałam nauczyć się przytulać do innych
Nie umiałam tego"

Ta książka jest słowami, które autorka mogła w końcu wypowiedzieć po tylu latach, kiedy w końcu ktoś chciał słuchać. Donna opisuje od początku do końca co przeszła, co musiała przejść i do czego doszła, uwalnia się od przeszłości ucząc Nas czytelników, nas ludzi, którzy tak mało widzimy w okół siebie. Może komuś otworzy nieco szerzej oczy, może ktoś inaczej spojrzy na dziecko? Warto wiedzieć, że takie historie dzieją się na prawda i w cale nie daleko gdzieś w świecie, tylko tuż obok nas, pod zasłoną kłamstw.
Bądźmy czujniejsi.

Doceniam odwagę pisarki, gratuluję. Jednak jak można oceniać książkę, która jest tak naprawdę biografią? Jak można ocenić komuś życie? Napiszę raczej tak: książkę czyta się szybko, z niedowierzaniem. Miałam straszną ochotę wyciągnąć z tych kartek postać ojca autorki i mocne potrząśniecie nim.
Ale co do stylu pisarstwa, nie jestem zachwycona. Najbardziej przeszkadzają mi ciągłe powtórzenia, szczególnie pod koniec gdy Donna stara się podsumować swoją historię. Widać, że nie jest wprawioną pisarką.
Jednak dla samej opowieści polecam tą książkę, takie rzeczy powinniśmy czytać i znać.

Donna Ford nie jest właściwie pisarką, chodź jest autorem tej książki. Autorem i bohaterem. Większość ludzi poznała ją właśnie przez tą opowieść, jednak myślę, że to poznanie powinno się zacząć od zobaczenia jaki talent malarski ma owa kobieta - strona artystki.

Prawdziwa historia dziecka, malutkiej dziewczynki, która została opuszczona przez swoją mamę gdy miała...