Romans może nie należy do moich top ulubionych gatunków, ale Nana jest czymś wspaniałym i mimo tego jakie pesymistyczne sytuacje przedstawia to jest moją comfort mangą <3

Romans może nie należy do moich top ulubionych gatunków, ale Nana jest czymś wspaniałym i mimo tego jakie pesymistyczne sytuacje przedstawia to jest moją comfort mangą <3

Ależ to jest żywe i ekspresyjne. Świetnie się to czyta.

Ależ to jest żywe i ekspresyjne. Świetnie się to czyta.

Kilka słów o "Nanie".

To dojrzała, przepełniona prawdziwymi emocjami, piękna, szczera historia o ludziach, ich relacjach i trudach życia. Tak w skrócie można opisać ten tytuł. Wszystkie te atuty sprawiają, że "Nana" wybija się pośród innych romansów.

Nie jest to przesłodzone szkolne shojo ani spokojny josei. To manga, która ma do zaoferowania dużo więcej. Dlatego nie dziwię się, dlaczego "Nana" zyskała tak ogromne grono fanów- ta historia po prostu pokazuje nam prawdziwie, nieprzekoloryzowane życie postaci, które są "ludzkie". Tylko tyle i aż tyle.

ig: alyo_library

Kilka słów o "Nanie".

To dojrzała, przepełniona prawdziwymi emocjami, piękna, szczera historia o ludziach, ich relacjach i trudach życia. Tak w skrócie można opisać ten tytuł. Wszystkie te atuty sprawiają, że "Nana" wybija się pośród innych romansów.

Nie jest to przesłodzone szkolne shojo ani spokojny josei. To manga, która ma do zaoferowania dużo więcej. Dlatego nie...

Po ponad dwudziestu latach od premiery w Japonii polski czytelnik wreszcie ma okazję zanurzyć się w niezwykłej historii wykreowanej przez Ai Yazawę. „Nana" to kultowa manga, która zachwyca nie tylko kreską, ale i fabułą, która łączy w sobie psychologię postaci, życie młodych Japończyków przełomu XX i XXI wieku, a także wątki muzyczne i nie tylko. Mangaka zapewnia pełne autentyczności opisy życia bohaterów, przenosząc czytelnika do tamtych czasów. Jednak nie tylko to sprawia, że jej manga jest tak niezwykła.

Zdawałoby się, że to tylko historia o dwóch dziewczynach, wkraczających w dorosłość, których nic nie łączy, oprócz imienia. Wydaje się, że Nana Komatsu i Nana Osaki są swoimi przeciwieństwami, ale z czasem okazuje się, że łączy je więcej niż można było przypuszczać. Komatsu to wesoła, naiwna i nieraz dziecinna postać, która często skupia się na sobie i poddaje się własnym emocjom, podczas gdy Osaki sprawia wrażenie twardej gotki, wokalistki o nietypowym stylu życia, chociaż tak naprawdę ma dobre serce i jest oddaną przyjaciółką. Ich drogi krzyżują się przypadkiem, gdyż poznają się w pociągu do Tokio, do którego obydwie udają się w tym samym celu, by znaleźć pracę i rozpocząć dorosłe życie. Po przyjeździe do stolicy rozstają się, ale nie na długo. Przeznaczenie sprawia, że spotykają się ponownie i to w mieszkaniu, którego wynajmem są obydwie zainteresowane. Na łamach mangi obserwujemy perypetie obydwóch Nan i ich przyjaciół, a z każdą kolejną stroną chcemy tylko coraz więcej. Ale to nie koniec niezwykłości dzieła Yazawy.

Słowo „nana" po japońsku oznacza siedem, które jest uważane za pechową cyfrę. Rzeczywiście, znajduje to swoje odbicie u tytułowych bohaterek. Komatsu nie potrafi znaleźć szczęścia w miłości ani nawiązać zdrowej relacji z płcią przeciwną, Osaki natomiast została porzucona przez matkę i zmuszona jest, by na pewien czas oddzielić się od miłości swojego życia. Niemniej, kiedy zostały współlokatorkami, to Osaki zaczęła mówić na Komatsu „hachi" i „hachiko". Tłumaczone jest to tym, że ta zachowuje się jak pies – łatwo się przywiązuje i posłusznie wykonuje polecenia. „Hachi" oznacza osiem, a cyfra ta w Japonii jest postrzegana jako najszczęśliwsza ze wszystkich liczb. Czytelnik może się tylko zastanawiać, czy to naznaczenie jest przypadkowe, czy odegra może szczególną rolę w dalszej historii bohaterek mangi. Oby kolejne tomy przyniosły więcej odpowiedzi niż pytań.

„Nana" Ai Yazawy to dzieło, obok którego nie można przejść obojętnie. Nie można się oderwać od jej czytania i najchętniej chciałoby się przeczytać ją całą od razu. Czytajmy Nanę i dajmy się porwać japońskiej kulturze.

Po ponad dwudziestu latach od premiery w Japonii polski czytelnik wreszcie ma okazję zanurzyć się w niezwykłej historii wykreowanej przez Ai Yazawę. „Nana" to kultowa manga, która zachwyca nie tylko kreską, ale i fabułą, która łączy w sobie psychologię postaci, życie młodych Japończyków przełomu XX i XXI wieku, a także wątki muzyczne i nie tylko. Mangaka zapewnia pełne...

Przy ocenie "Nany" ciężko być obiektywnym. Po obejrzeniu anime spotkałam się z opinią, że odbiór znacznie zależy od subiektywnych doświadczeń i się z tym zgadzam. Nie mniej jednak świat przedstawiony przez Ai Yazawa'e jest wyjątkowy... Historie bohaterów wydają się autentyczne, żadna z postaci nie jest idealizowana, dzięki czemu można całym serduszkiem się z nimi utożsamiać. 1 tom skupia się na przedstawieniu wiarygodnych, często budzących przykre emocje historii głównie Nany i Hachi, ale także najbliższych im osób. Nie jest to manga dla każdego, trzeba przeczytać żeby się przekonać. U mnie trafiła prosto w serduszko!

Przy ocenie "Nany" ciężko być obiektywnym. Po obejrzeniu anime spotkałam się z opinią, że odbiór znacznie zależy od subiektywnych doświadczeń i się z tym zgadzam. Nie mniej jednak świat przedstawiony przez Ai Yazawa'e jest wyjątkowy... Historie bohaterów wydają się autentyczne, żadna z postaci nie jest idealizowana, dzięki czemu można całym serduszkiem się z nimi...

Nuda… nie dotrwałam do końca. Nastoletnie dramy. Nic nadzwyczajnego.

Nuda… nie dotrwałam do końca. Nastoletnie dramy. Nic nadzwyczajnego.

Czekałam trzynaście lat na polskie wydanie Nany po tym jak obejrzałam anime. I nadal całym sercem kocham tę historię choć minęło już tyle lat> Kiedy ją poznałam, byłam w wieku bohaterek... Teraz jest dla mnie jak wspomnienie.

To dojrzała i wspaniała historia dwóch z pozoru całkowicie różniących się od siebie dziewcząt, które właśnie wkraczają w dorosłość - praca, samodzielne mieszkanie i samo życie, które przynosi wzloty i upadki.

W tym tomie poznajemy historie i każdą z bohaterek z osobna oraz pierwsze momenty gdy ich ścieżki krzyżują się ze sobą. Już od początku każda jawi się barwna osobowością, choć są to mocno przeciwstawne kolory - jak róż i czerń - a mimo tego szybko pojawia się między nimi iskierka przyjaźni.

Pod kątem graficznym manga jest narysowana ładnie, choć specyficzną kreską. Na kartkach dzieje się niesamowicie dużo, pełno tu dokładnych scen i dialogów, co z początku może lekko przytłaczać jednak gdy wejdziemy w opowieść całym sobą, dajemy się porwać.

Perełką są wstawki z narracją z myśli Hachiko - pełne nostalgii, niosące z sobą jakiś smutek i wrażenie przemijania. Jakby od początku w powietrzu wisiała nieuchronna przyszłość i pomimo masy dowcipu jaki pojawia się w tej historii, czujemy powiew melancholii.

Z utęsknieniem czekam na kolejne tomy...

Czekałam trzynaście lat na polskie wydanie Nany po tym jak obejrzałam anime. I nadal całym sercem kocham tę historię choć minęło już tyle lat Kiedy ją poznałam, byłam w wieku bohaterek... Teraz jest dla mnie jak wspomnienie.

To dojrzała i wspaniała historia dwóch z pozoru całkowicie różniących się od siebie dziewcząt, które właśnie wkraczają w dorosłość - praca,...

Ai Yazawa powoli staje się jedną z moich ulubionych autorek. Twórczość mangaczki miałam okazję poznać niedawno — dzięki wznowieniu "Paradise Kiss" — ale pokochałam ją od pierwszych stron. Urzekł mnie styl rysunku, rodem z modowych szkiców, nawiązania do rockowej i punkowej kultury, filmów oraz muzyki. Zainteresowali mnie bohaterowie. Również humor, który burzeniem czwartej ściany stoi, do mnie trafił, a o to niełatwo. Słowem — Yazawa to autorka skrojona dla mnie na miarę.

Wszystkie zalety "Paradise Kiss" znalazłam również w pierwszym tomie "Nany". Choć to jedynie wstęp do dość długiej (i niestety niedokończonej) historii, już jestem bardzo ciekawa, jak dalej potoczą się losy głównych bohaterek. Dwie Nany są swoim przeciwieństwem, a równocześnie idealnie się dopełniają. Trudno ich nie lubić, trudno też nie shipppować. Tu pojawia się mój jedyny przytyk — szkoda, że manga nie jest GL-ką, bo już od pierwszego spotkania czuć mocniejszą chemię między dziewczynami, niż wieloma innymi mangowymi parami. No cóż...

Bardzo cieszy mnie, że ktoś w końcu postanowił wydać ten legendarny tytuł w Polsce. Pozostaje wyczekiwać kolejnych tomów.

https://www.instagram.com/kiczcock/

Ai Yazawa powoli staje się jedną z moich ulubionych autorek. Twórczość mangaczki miałam okazję poznać niedawno — dzięki wznowieniu "Paradise Kiss" — ale pokochałam ją od pierwszych stron. Urzekł mnie styl rysunku, rodem z modowych szkiców, nawiązania do rockowej i punkowej kultury, filmów oraz muzyki. Zainteresowali mnie bohaterowie. Również humor, który burzeniem czwartej...

Absolutnie fenomenalna.

Nie wiem, jak to się dzieje, ale podczas czytania "Nany" ma się wrażenie, że sięgnęło się po mangę inną niż wszystkie. Może to kwestia tej charakterystycznej kreski? Może sposobu kreowania postaci i ukazania ich relacji? Tak czy inaczej, podczas czytania czuć niepowtarzalną atmosferę, która sprawia, że "Nana" jest wyjątkowa.

Pierwszy tom to zapadający w pamięć początek. Dwie kobiety, w tym samym wieku i o tym samym imieniu, jednak zupełnie różne pod względem charakteru i podejścia do życia, spotykają się przypadkiem. A może jednak to przeznaczenie?
Ich losy kuszą, zmuszają do czytania i przede wszystkim ogromnie interesują. Mimo młodego wieku, mają już sporo do opowiedzenia o kwestiach miłosnych i nie tylko. W końcu bohaterki to młode dorosłe, które zaczynają nowe życie w Tokyo a sposób przedstawienia tych ich początków naprawdę ma w sobie urok, bo jestem tym oczarowana.

Nie mogę się doczekać kolejnych tomów.

Tylko szkoda, że w polskim wydaniu można trafić na literówki.

Absolutnie fenomenalna.

Nie wiem, jak to się dzieje, ale podczas czytania "Nany" ma się wrażenie, że sięgnęło się po mangę inną niż wszystkie. Może to kwestia tej charakterystycznej kreski? Może sposobu kreowania postaci i ukazania ich relacji? Tak czy inaczej, podczas czytania czuć niepowtarzalną atmosferę, która sprawia, że "Nana" jest wyjątkowa.

Pierwszy tom to...

kochom tę historię

kochom tę historię