To już moje drugie spotkanie z Marquezem, równie fascynujące, co poprzednie. Jest to książka o miłości, osadzona w rzeczywistości karaibskiej, w czasach, gdzie lęk wzbudza wszechobecna zaraza, a ludzi przeszywa strach z powodu trwających dziesięciolecia wojen. W takich, można by rzec, beznadziejnych warunkach i przerażającej rzeczywistości - rodzi się opowieść o wielkiej, pięknej, wiecznej miłości. Florentino Ariza - romantyk i poeta, lokuje swoje młodzieńcze zauroczenie w Ferminie - dziewczynie zbuntowanej, hardej, pewnej siebie. Nie jest to jednak łatwa miłość - ani dla niego, ani dla niej. Los rozdziela ich drogi. Ona popada w rutynę małżeństwa z rozsądku, dzielnie znosi kaprysy męża i jego zupełną przyziemność. On - nie mogąc pogodzić się z utratą Ferminy, rozpoczyna życie rozpustnego dziwaka, znajdując ukojenie i chwilowe zapomnienie swego miłosnego bólu w ramionach innych kobiet. Uczucie Florentina do Ferminy jest jednak silniejsze, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Los postawi go wreszcie przed szansą udowodnienia swej wielkiej, trwającej całe jego życie miłości.
Książka warta przeczytania ze względu na mnogość różnych charakterów i postaci, ich niezwykłe losy, i niesamowite cele, których pragną. Styl autora jest przyjemny, prosty, bez męczących opisów i dialogów. I chociaż jest to opowieść o romantycznej miłości, brakuje w niej (na szczęście) ckliwości i retorycznych uniesień tak charakterystycznych dla zwykłych romansideł. I to powoduje, że autor traktuje czytelnika z powagą i szacunkiem, bez tego opowieść ta była by śmieszna.

To już moje drugie spotkanie z Marquezem, równie fascynujące, co poprzednie. Jest to książka o miłości, osadzona w rzeczywistości karaibskiej, w czasach, gdzie lęk wzbudza wszechobecna zaraza, a ludzi przeszywa strach z powodu trwających dziesięciolecia wojen. W takich, można by rzec, beznadziejnych warunkach i przerażającej rzeczywistości - rodzi się opowieść o wielkiej,...