Mogło by się zdawać, że temat współzależności religii i seksu jest oczywisty. Wiadomo, że żadna z religii nie pozostaje wobec seksu obojętna, pragnąc kontrolować tę intymną sferę naszego życia, czasem wręcz obsesyjnie. Czegóż więc nowego mogłabym się jeszcze dowiedzieć na ten temat?
Wychowanie w duchu chrześcijańskim pociąga za sobą przekonanie, że seks zasadniczo jest grzechem. Okazuje się jednak, że nie wszystkie religie są (jednakowo) wrogo nastawione do seksu oraz że występuje duża różnorodność w tym, co w różnych religiach jest postrzegane jako naganne, zakazane, albo też pożądane, a nawet co w ogóle jest uznawane za zachowanie seksualne. Każda religia traktuje seksualność w odmienny sposób, stąd płynie wniosek, że żaden z modeli seksualności "lansowanych" przez różne religie nie jest modelem jedynym i właściwym, ponieważ zawsze mamy do czynienia z konstruktami kulturowymi. Czy to kultura kształtuje wzorce zachowań seksualnych zawarte w religii, czy też religia wpływa na kulturę?
Norweski religioznawca, Dag Oistein Endsjo stara się uporządkować owe religijne postawy, zwyczaje i reguły i wyjaśnić dlaczego właściwie kontrolowanie ludzkiej seksualności jest tak ważne w religii.
Generalnie okazuje się, że z pism świętych można wywieść argumenty na wszystko, zarówno za, jak i przeciw - i w tym jest pies pogrzebany. Nakazy i zakazy religijne dotyczące seksu często nie wynikają wcale z tego, co mówi słowo boże, ale po prostu z ludzkich przyzwyczajeń, tradycji, przekonań odnośnie tego, co jest właściwe, a co nie. Coś takiego, jak podnoszone przez Kościół "prawo boże", czy "naturalne" - po prostu nie istnieje.
Dag Oistein Endsjo przytacza argumenty i dane, podchodząc do poruszanych kwestii w obiektywnym świetle - nie ocenia, nie angażuje się tylko opisuje. Jest to dużą zaletą opisywanej książki, gdyż temat jest oczywiście lekko kontrowersyjny, jak to zwykle z religią bywa. Trochę brakowało mi szerszego kontekstu, a zatem odniesienia się nie tylko do dominująch "nowożytnych" religii, a zatem chrześcijaństwa, judaizmu, islamu, buddyzmu i hinduizmu, ale także do religii np. starożytnych albo religii pochodzących z innego kręgu kulturowego, nie tylko indoeuropejskiego. Zdaję sobie jednak sprawę, że jest to temat-rzeka i ogarnięcie tego wszystkiego mogłoby owocować całymi tomami opracowań. Szkoda też, że autor nie powołał się na to, co dzieje się w Polsce, która ciągle jest idealnym przykładem konserwatywnej moralności chrześcijańskiej, zakazującej wszystkiego, co wykracza poza seks małżeński i usiłującej zmusić wszystkich do życia zgodnie z "jedynym słusznym" światopoglądem.

Mogło by się zdawać, że temat współzależności religii i seksu jest oczywisty. Wiadomo, że żadna z religii nie pozostaje wobec seksu obojętna, pragnąc kontrolować tę intymną sferę naszego życia, czasem wręcz obsesyjnie. Czegóż więc nowego mogłabym się jeszcze dowiedzieć na ten temat?
Wychowanie w duchu chrześcijańskim pociąga za sobą przekonanie, że seks zasadniczo jest...