King znowu to zrobił! "Dallas '63" - mimo pewnych dłużyzn, które niektórzy - nie ja, fan "kingowego gawędziarstwa" - mogą krytykować, zrobiło na mnie piorunujące wrażenie i dostarczyło niemałych emocji szerokiego spektrum. Były to chwile wzruszeń i skrzętnie dozowanego przez pisarza napięcia, nieco nostalgii - w jednym z najlepszych i chyba najobszerniejszych nawiązań do "Tego"...

Długo by wymieniać pozytywy, dlatego skupię się na najważniejszych. Przede wszystkim, "Dallas '63" cechuje się jednym z najlepszych zakończeń wymyślonych przez Kinga. Spodziewałem się czegoś przesłodzonego, a dostałem genialne, słodko-gorzkie domknięcie. Nieczęsto temu pisarzowi to się zdarza - tu udało mu się znakomicie.

Wątek miłosny, którego obawiałem się od momentu, kiedy przeczytałem zapowiedź został poprowadzony wręcz perfekcyjnie. Ba, nie wyobrażam sobie tej powieści bez tego właśnie, kluczowego wręcz motywu. Pal licho zabójstwo Kennedy'ego (oj, wiem, przesadzam! bo i w związku z tym nie obyło się bez emocji!), ale King sprawił, że mnie naprawdę bardziej obchodziły losy Sadie i Jake'a / George'a. Tylko Mistrz potrafi wycisnąć tak wiele i poprowadzić tak doskonale "łzawy", zdawałoby się, wątek romansowy. Wielkie brawa!

Kolejny duży plus - genialny w swej prostocie, a jednocześnie w pewien sposób "wiążący ręce" bohaterom pomysł na "portal czasowy". Zasady są proste, ale potrafią doprowadzić do niemałych komplikacji. Podejrzewam, że uskok czasowy w innej formie, na przykład prowadzący do dużych paradoksów tylko mógłby w tym wypadku zaszkodzić. Dla mnie pomysł na piątkę z plusem!

Co do reszty, cóż... Fabularny majstersztyk! O dłużyznach wspominałem, ale to są dla mnie, jak najbardziej uzasadnione dłużyzny, którymi - w przypadku Kinga - nic, tylko się delektować. Ktoś mógłby sarkać, że pod względem kompozycyjnym (jak i fabularnym, jeśli już szukać podobieństw) "Dallas '63" mocno opiera się na "Martwej strefie", ale że "Martwa strefa" to jedna z lepszych, i moich ulubionych książek Króla, nie odbieram tego, jako jakiś duży zgrzyt.

Podsumowując, "Pod kopułą" poległo na zbyt rozwleczonej i dużo mniej interesującej fabule. W przypadku "Dallas '63" można mówić o powrocie mistrza do pełnej formy - jest King, jest znakomity pomysł wyjściowy, jest interesująco, są zwroty akcji, są emocje.

Polecam!

King znowu to zrobił! "Dallas '63" - mimo pewnych dłużyzn, które niektórzy - nie ja, fan "kingowego gawędziarstwa" - mogą krytykować, zrobiło na mnie piorunujące wrażenie i dostarczyło niemałych emocji szerokiego spektrum. Były to chwile wzruszeń i skrzętnie dozowanego przez pisarza napięcia, nieco nostalgii - w jednym z najlepszych i chyba najobszerniejszych nawiązań do...