Piękne, wzruszające i szczere wyznania Pani Kasi na temat zmagania się z jej chorobą i wynikającymi z niej codziennymi problemami, dylematami, obawami, które ostatecznie przegrywają z nadzieją i wiarą w to, że choroba nie jest "bestią", lecz "ofermą", z którą można, a nawet trzeba walczyć (a także zmagania się z opiekunkami,pielęgniarkami, urzędnikami itd.), przeplatające się przez całą książkę wspomnienia z czasów, zanim sla sparaliżowało Panią Kasię - opowieści o sukcesach zawodowych, perypetiach rodzinnych i miłosnych, o istocie prawdziwej przyjaźni i miłości, o ludziach dobrych (aniołach) i zadających cierpienie (fizyczne lub psychiczne), oraz o odnajdywaniu Boga - tworzą fabułę tej niezwykłej książki, którą czyta się jednym tchem (zaskakuje wykwintnym językiem, dowcipem, błyskotliwością), która pozwala poznać bliżej niezwykle ciekawą, bogatą i silną osobowość pani Kasi; która nie pozostawi nikogo obojętnym na choćby jedną refleksję - dotyczącą docenienia wartości życia... Książka jest świetnym motywatorem i sprawia, że po przeczytaniu jej nasz wzrok się unosi a myśli układają się w następujące wnioski i postanowienia: życie jest piękne, doceniam to, że jestem zdrowy/-a, wokół mnie są kochający ludzie... będę bardziej wrażliwy na to, co przeżywają moi bliscy oraz... jestem w stanie osiągnąć to, co sobie tylko postanowię...! (bo skoro pani Kasia mogła, to dlaczego nie ja?) Po książkę sięgnę z pewnością (co najmniej) jeszcze raz... Dziękuję, Pani Kasiu...

Piękne, wzruszające i szczere wyznania Pani Kasi na temat zmagania się z jej chorobą i wynikającymi z niej codziennymi problemami, dylematami, obawami, które ostatecznie przegrywają z nadzieją i wiarą w to, że choroba nie jest "bestią", lecz "ofermą", z którą można, a nawet trzeba walczyć (a także zmagania się z opiekunkami,pielęgniarkami, urzędnikami itd.), przeplatające...