Bardzo ekspresywne studium szaleństwa spowodowanego miłością, zazdrością i obsesją.

Głównym bohaterem i narratorem jest były impresario i mąż Heleny Modrzejewskiej, który nie może pogodzić się z rozstaniem. Chociaż minęło od niego już siedemnaście lat, mężczyzna nie umie otrząsnąć się z traumy. Mimo iż w jego życiu pojawiają się nowe kobiety, on wciąż śledzi każdy krok byłej żony. Dzięki licznym i szczegółowym informacjom wpada na trop wielkiego spisku i od tej pory zaczyna paranoicznie bać się o swoje życie. O tych obawach i podejrzeniach opowiada przypadkowo poznanemu dziennikarzowi. Ten początkowo nie wierzy w rewelacje, ale potem...

Potem akcja bardzo się komplikuje, prowadząc do zaskakującego zakończenia, które odsłania nowe prawdy o bohaterach i sprawia, że czytelnik musi zweryfikować swoje wcześniejsze zdanie o głównych postaciach i motywach ich postępowania.

Książka doskonale oddaje ducha epoki. W opowieści narratora pojawiają się autentyczni artyści (m.in. Oscar Wilde, Sarah Bernardth, Henryk Sienkiewicz i - oczywiście - Helena Modrzejewska). Mamy okazję śledzić relacje między różnymi przedstawicielami artystycznego świata, atmosferę początków dekadentyzmu i obyczajowość epoki.

Całość napisana jest rewelacyjnym stylem, który - moim zdaniem - można uznać za przykład współczesnego ekspresjonizmu. Język jest bardzo żywiołowy, wspaniale oddaje nastrój bohaterów, ich obawy, lęki, obsesje, nerwową atmosferę w stosunkach narratora z kobietami.

Czyta się jednym tchem dzięki dynamicznej fabule pełnej intryg i gier psychologicznych oraz dzięki współgrającemu z nastrojem, barwnemu językowi.

Bardzo ekspresywne studium szaleństwa spowodowanego miłością, zazdrością i obsesją.

Głównym bohaterem i narratorem jest były impresario i mąż Heleny Modrzejewskiej, który nie może pogodzić się z rozstaniem. Chociaż minęło od niego już siedemnaście lat, mężczyzna nie umie otrząsnąć się z traumy. Mimo iż w jego życiu pojawiają się nowe kobiety, on wciąż śledzi każdy krok...