Jako wyznawczyni towianizmu, mogę zdecydowanie powiedzieć, że autorka skoncentrowała się wiele bardziej na stereotypach na temat towiańczyków, nie zaś na czystej idei i autentycznym obrazie towianizmu. Wielokrotnie spotykałam się tam z krytycznym spojrzeniem na Mistrza, podczas gdy na krytykę zasługiwałyby raczej postawy pojedynczych braci.
Mimo mojej negatywnej opinii, nie mogę odmówić Autorce doskonałego zorientowania w źródłach - ilość i jakość podanych fragmentów/ cytatów istotnie zasługuje na podziw.
Polecałabym tę pozycję wyłącznie osobom, które są już w towianizmie dobrze zorientowane i tym, którym zależy na poznaniu pism z epoki. Czytelnikom dalekim od towianizmu poleciłabym raczej literaturę przedwojenną.

Jako wyznawczyni towianizmu, mogę zdecydowanie powiedzieć, że autorka skoncentrowała się wiele bardziej na stereotypach na temat towiańczyków, nie zaś na czystej idei i autentycznym obrazie towianizmu. Wielokrotnie spotykałam się tam z krytycznym spojrzeniem na Mistrza, podczas gdy na krytykę zasługiwałyby raczej postawy pojedynczych braci.
Mimo mojej negatywnej opinii,...

Wnikliwe wyjaśnienie o co właściwie chodziło temu Towiańskiemu i dlaczego tylu emigrantów na czele z Mickiewiczem i Słowackim dało mu się uwieść.

Wnikliwe wyjaśnienie o co właściwie chodziło temu Towiańskiemu i dlaczego tylu emigrantów na czele z Mickiewiczem i Słowackim dało mu się uwieść.

Solidna monografia bardzo oryginalnego i ciekawego zjawiska, jakim była w kulturze polskiego romantyzmu. Witkowska chętnie pisząca o problemach ideowych tej epoki z dużym znawstwem pisze o antropologii, o doktrynie Koła Sprawy Bożej, o obrazie Polski. Nie przedstawia w tej pracy dziejów całego ruchu, brak tu krótkiego, chronologicznego ujęcia losów sekty. Nie znalazłem też odpowiedzi, na nurtujące mnie pytanie, czy Towiański był rosyjskim agentem (ale się nie martwię, bo chyba nikt jeszcze pewnej odpowiedzi na to pytanie nie znalazł). Dużo miejsca poświęca Autorka oczywiście relacjom Towiańskiego z trzema najwybitniejszymi członkami Koła: Mickiewiczem, Słowackim i Goszczyńskim. Słusznie, bo to przecież wpływ Mistrza na tych właśnie mocarzy ducha sprawił, że w ogóle ktoś się takim zagadnieniem jak towiańszczyzna dzisiaj zajmuje.

Tomasz Babnis

Solidna monografia bardzo oryginalnego i ciekawego zjawiska, jakim była w kulturze polskiego romantyzmu. Witkowska chętnie pisząca o problemach ideowych tej epoki z dużym znawstwem pisze o antropologii, o doktrynie Koła Sprawy Bożej, o obrazie Polski. Nie przedstawia w tej pracy dziejów całego ruchu, brak tu krótkiego, chronologicznego ujęcia losów sekty. Nie znalazłem też...

Napisana lekkim piórem monografia, którą czyta się jak powieść. Bardzo ciekawe są fragmenty przedstawiające wpływ Towiańskiego na romantyków, przede wszystkim na Mickiewicza i jego relacje ze Słowackim.
To także książka o manipulacji i próba odpowiedzi na pytanie, czy Towiański rzeczywiście był geniuszem i uduchowionym prorokiem, czy też zwykłym szarlatanem i mistrzem intrygi.

Napisana lekkim piórem monografia, którą czyta się jak powieść. Bardzo ciekawe są fragmenty przedstawiające wpływ Towiańskiego na romantyków, przede wszystkim na Mickiewicza i jego relacje ze Słowackim.
To także książka o manipulacji i próba odpowiedzi na pytanie, czy Towiański rzeczywiście był geniuszem i uduchowionym prorokiem, czy też zwykłym szarlatanem i mistrzem intrygi.

Rozczarowałam się. Autorka koncentruje się na przemianie duchowej poszczególnych postaci i stawia tezy na temat ich wyobrażeń na własny temat. Szukałam czegoś bardziej historycznego i konkretnego, tymczasem dostałam książkę pełną abstrakcyjności.

Rozczarowałam się. Autorka koncentruje się na przemianie duchowej poszczególnych postaci i stawia tezy na temat ich wyobrażeń na własny temat. Szukałam czegoś bardziej historycznego i konkretnego, tymczasem dostałam książkę pełną abstrakcyjności.