Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To chyba pierwsza opowieść o romantyzmie napisana w formie powieściowej, jaką znalazłam i z ciekawością przeczytałam. To nie tylko biografia znanych nam z historii postaci, ale przybliżenie nam ich życia na wręcz codziennym, osobistym poziomie.
Jako, że lata 40 XIX wieku są rzadko opisywanym i nie raz pomijanym fragmentem życia wieszczy, dobrze było znaleźć utwór, który analizuje je i łączy z niezmiennym w mickiewiczowskiej biografii wątkiem - z kobietami.
Gdybym miała wskazać słabe strony książki, zwróciłabym uwagę na nieco stereotypową i nieobiektywną ocenę towianizmu, w niektórych fragmentach pracy jawiącym się jako przyczyna nieszczęść i błędów. Niestety, ocena Mistrza i idei ma tu niewiele wspólnego z czystą formą towianizmu.
Mimo to, uważam, że 'Boskie Diabły' to ważna pozycja dla miłośników polskiego romantyzmu, w szczególności dziejów Wielkiej Emigracji.

To chyba pierwsza opowieść o romantyzmie napisana w formie powieściowej, jaką znalazłam i z ciekawością przeczytałam. To nie tylko biografia znanych nam z historii postaci, ale przybliżenie nam ich życia na wręcz codziennym, osobistym poziomie.
Jako, że lata 40 XIX wieku są rzadko opisywanym i nie raz pomijanym fragmentem życia wieszczy, dobrze było znaleźć utwór, który...

Jako wyznawczyni towianizmu, mogę zdecydowanie powiedzieć, że autorka skoncentrowała się wiele bardziej na stereotypach na temat towiańczyków, nie zaś na czystej idei i autentycznym obrazie towianizmu. Wielokrotnie spotykałam się tam z krytycznym spojrzeniem na Mistrza, podczas gdy na krytykę zasługiwałyby raczej postawy pojedynczych braci.
Mimo mojej negatywnej opinii, nie mogę odmówić Autorce doskonałego zorientowania w źródłach - ilość i jakość podanych fragmentów/ cytatów istotnie zasługuje na podziw.
Polecałabym tę pozycję wyłącznie osobom, które są już w towianizmie dobrze zorientowane i tym, którym zależy na poznaniu pism z epoki. Czytelnikom dalekim od towianizmu poleciłabym raczej literaturę przedwojenną.

Jako wyznawczyni towianizmu, mogę zdecydowanie powiedzieć, że autorka skoncentrowała się wiele bardziej na stereotypach na temat towiańczyków, nie zaś na czystej idei i autentycznym obrazie towianizmu. Wielokrotnie spotykałam się tam z krytycznym spojrzeniem na Mistrza, podczas gdy na krytykę zasługiwałyby raczej postawy pojedynczych braci.
Mimo mojej negatywnej opinii,...

Decyzja, żeby finalnie przeczytać książkę, która leżała na mojej półce niemal rok, była jedną ze świetnych czytelniczych decyzji - dawno nie spotkałam się z tak pozytywną, subtelną i poetycko napisaną powieścią. Przepiękne opisy przypomniały mi ciepłe lato, a bohaterowie (przyznaję, nieco chaotycznie przedstawieni) od razu wzbudzili moją sympatię. Ta powieść pachnie różanym ogrodem, pachnie jak dobra herbata i, jak było w moim przypadku, pociesza w trudnych chwilach.
Jedyne, czego mi brakowało, to bardziej dynamicznego rozwiązania wątków - zdawało mi się, że poszczególne elementy fabuły zostały przeciągnięte do samego końca, a o wielu z nich z chęcią dowiedziałabym się więcej niż zostało podane.
Mimo to, serdecznie polecam książkę i przyznaję, że zostanie ze mną na długo!

Decyzja, żeby finalnie przeczytać książkę, która leżała na mojej półce niemal rok, była jedną ze świetnych czytelniczych decyzji - dawno nie spotkałam się z tak pozytywną, subtelną i poetycko napisaną powieścią. Przepiękne opisy przypomniały mi ciepłe lato, a bohaterowie (przyznaję, nieco chaotycznie przedstawieni) od razu wzbudzili moją sympatię. Ta powieść pachnie różanym...