Riordan to pisarz , który niczym Medea omamia swoich czytelników świetnymi powieściami i sprawia , że chce się więcej , oczywiście w przeciwięstwie do Medey jest to jak najbardziej pozytywne .
Jak zwykle zachwyciłam się jego książką . Niesamowite przygody , świetne postacie , dobrze przemyślane szczegóły , dobrze przekazane wartości i dawka humoru sprawiają , że pochłania się całe serie z przyjemnością .
Świetna fabuła . Co prawda początek nie był moim zdanie jakoś szczególnie dobry , ale nie był tragiczny , jednak potem akcja stawała się coraz lepsza . Nie mogę się przycezpić do tego , że było nudno , bo w miarę czytania było jeszcze fajniej .Świetnie opisana historia , chociaż początkowo myślałam , że będzie narracja pierwszoosobowa , która będzie się przechodzić z bohatera na bohatera , ale nasz iście genialny Riordan świetnie opowiedział tę historię jako narrator trzecioosobowy i wszystkowiedzący.
Co do postaci , to przyznaje , że na pierwszym miejscu jest u mnie Leo , na drugim Piper , a na trzecim Jason . Nie to , że nie lubię Jason , ale jakoś nie przypadł mi szczególnie do gustu i nie wiem nawet dlaczego . Po prostu tak jest i nie mogę wyjaśnić dlaczego . Niby przypomina trochę Percy'ego , ale Percy to Percy i w porównaniu z Synem Jupitera jest na pewno lepszy . Piper jest u mnie na drugim miejscu . Polubiłam ją , ponieważ jest nieszablonowa , odstająca od innych dzieci Afrodyty , ale to tylko sprawia , że jest wyjątkowa . Podoba mi się , że jest chłopczycą , że ma świadomość iż ładna buźka to nie wszystko , że jest tak zdeterminowana , że ma olej w głowie i przy tej zaciętości pozostaje miejsce na wrażliwą , spokojną i lekko zagubioną dziewczynę . Myślę , że lepiej jest jeśli dana postać ma szeroki wachlarz cech , a nie tylko kilka , bo wtedy jest po prostu o wiele ciekawsza . Bardzo podoba mi się postać Leo . Z pozoru śmieszek niezdający sobie sprawy z powagi sytuacji i bardzo kochliwy półbóg, a tak na prawdę to zagubiony , smutny , przytłoczony myślą , że jest niepotrzebny i ukrywający ból chłopak , który kryje się pod maską wesołka . Polubiłam go za to , że czytając o nim czułam się jakbym go znała , jakby był kim kogo znam od wielu lat . Wiem , że brzmi to dziwnie , ale tak się czuje . A poza tym bardzo polubiłam te jego żarty 😉 .
Morałów tej powieści jest wiele i każdy znajdzie te , które są jego zdaniem najważniejsze , ale pozwolę sobie wymienić kilka z nich :
1. "Najszlachetniejszych,najdzielniejszych czynów dokonuje się z miłości." i niech ktoś mi powie , że to nie prawda ! Jeśli kochamy kogoś na prawdę jesteśmy w stanie zrobić wszystko dla tej osoby . Możemy podać wiele takich przykładów : jak Annabeth przejęła cios zatrutego ostrza , aby uchronić Percy'ego , jak Katniss błagała o to , aby uwolnić Peetę od Snowa , gdy Teresa w ostateczności uratowała Thomasa przed zmiażdżeniem przez ścianę i takich przykładów w samej literaturze jest wiele , a w życiu codziennym także jest ich wiele .
2. "Miłość to potęga, Piper. Może powalić na kolana nawet bogów." , bo przecież dla miłości jesteśmy w stanie zrobić wszystko , a z miłością jest tak , że "dopada" niemal każdego i w każdym momencie .
3. "Sam się czuł jak zepsuta maszyna - jakby ktoś wyjął z niego jedną małą część i jakby odtąd nie miał już nigdy byc kompletny." . W życiu każdego z nas są rzeczy i ludzie , którzy są dla nas bardzo ważni , ale czasami o tym nie wiemy dopóki nie odejdą i nie pozostawią w naszych sercach dziur , których bez ich pomocy nie można całkowicie załatać .
4. "Powrót do normalności niekoniecznie był czymś, czego naprawdę chciała." . Myślę , że wielu czytelników , graczy itp. czyta i w ogóle , aby uciec od rzeczywistości , uciec od swoich problemów , kłopotów i najgorszym momentem jest powrót do swojego życia . Do rzeczywistości z , którą musimy się zmierzyć .
5. "Ale piękność to również znalezienie własnego stylu, najbardziej naturalnego. Żeby być idealną pięknością, trzeba to czuć. Nie można starać się być kimś, kim się nie jest." . W prawdziwym pięknie nie chodzi o to , aby idealnie wyglądać , ale o to by pozostać w 100% sobą i nie dać skasić tej iskry mówiącej , że jesteś idealny takim jakim jesteś , bo jesteś w ten sposób najlepszą wersją samego siebie .
SERDECZNIE POLECAM TWÓRCZOŚĆ RIORDANA ❤ !!!
PS. Radzę mieć przy sobie więcej jego książek , bo inaczej narażacie się wtedy na koszmarny niedosyt 😉.

Riordan to pisarz , który niczym Medea omamia swoich czytelników świetnymi powieściami i sprawia , że chce się więcej , oczywiście w przeciwięstwie do Medey jest to jak najbardziej pozytywne .
Jak zwykle zachwyciłam się jego książką . Niesamowite przygody , świetne postacie , dobrze przemyślane szczegóły , dobrze przekazane wartości i dawka humoru sprawiają , że pochłania...