Nie znam żadnego wspaniałego, nadprzeciętnego mężczyzny jako rodzica. Znam lepszych ( grających w piłkę z synem w parku )lub gorszych ( nie mających czasu nigdy )
Nie twierdzę że ojcowie są gorszymi rodzicami. Generalnie my wszyscy czy kobiety czy mężczyzni spędzamy za mało czasu z własnymi dziećmi.
Pochłania nas praca i codzienne obowiązki.
Co znacza że męzczyzna jest wyjątkowym rodzicem?
Przede wszsytkim że nie tylko wymaga ale także daje od siebie. Nie próbuje zmienić swojego dziecka ale akceptuje je takim jakim jest. Pomaga mu dojść do celu i wspiera na każdym kroku. Niewiele a tak naprawdę czasem zbyt wiele dlatego często nasze dzieci są niedowartościowane.
Myślę że mężczyzni którzy samotnie wychowują własne dzieci zasługują na wielki szacunek. Jest ich niewielu.

Nie znam żadnego wspaniałego, nadprzeciętnego mężczyzny jako rodzica. Znam lepszych ( grających w piłkę z synem w parku )lub gorszych ( nie mających czasu nigdy )
Nie twierdzę że ojcowie są gorszymi rodzicami. Generalnie my wszyscy czy kobiety czy mężczyzni spędzamy za mało czasu z własnymi dziećmi.
Pochłania nas praca i codzienne obowiązki.
Co znacza że męzczyzna jest...

Po powrocie z pracy, bierze swojego syna na ręce.
Mimo zmęczenia, głodu, korków przez miasto, narzekań szefa.
Mimo że najchętniej rzucił by tym wszystkim i poszedł z kolegą na piwo, uciekł na jeden dzień od odpowiedzialności, obowiązków, kłopotów.
W głowie kołaczą się mu myśli o nie spłaconym kredycie, samochód ostatnio szwankuje, kran zaczął przeciekać, no i zapomniał po drodze załatwić pewną ważną sprawę.
On ciągle myśli o tym wszystkim, o naglących sprawach, problemach, wyjazdach, pieniądzach, rachunkach, o zapewnieniu bytu rodzinie.
Ale pierwszą i najważniejszą rzeczą po powrocie do domu jest przytulić syna.
Gdy zamyka drzwi, zostawia problemy za nimi.
Rodzina daje mu wytchnienie i pocieszenie, nadzieje że jest o co walczyć każdego dnia, uśmiech żony i dziecka, daje mu poczucie, że ten dzień jednak nie był zmarnowany.
Bo wrócił! Do kochanych osób!
Czekał cały dzień na tą chwilę, gdy będzie patrzył jak żona szykuje mu obiad, a on może zmienić się znów, w małego chłopca, słuchając opowieści dziecka jak spędził dzień.
Patrzy na śledzące go bacznie oczy syna, który tylko czeka, żeby zapytać "Tato, budujemy coś z Lego?"

Po powrocie z pracy, bierze swojego syna na ręce.
Mimo zmęczenia, głodu, korków przez miasto, narzekań szefa.
Mimo że najchętniej rzucił by tym wszystkim i poszedł z kolegą na piwo, uciekł na jeden dzień od odpowiedzialności, obowiązków, kłopotów.
W głowie kołaczą się mu myśli o nie spłaconym kredycie, samochód ostatnio szwankuje, kran zaczął przeciekać, no i zapomniał po...

Ojciec, którego chciałem wam przedstawić mieszka, gdzieś na mojej dzielnicy. Nie znam go, wiem tylko, że ma dwie córki, kręcone włosy i jest w średnim wieku. Spotkałem go w autobusie, wracając do domu. Wsiadł, wraz ze swoimi dwiema córkami przystanek dalej niż ja, jedna z nich mała blondynka na oko 4 lata, druga w kręconych włosach po ojcu - trochę starsza z niewielką książeczką pod pachą, mogła to być też kolorowanka. Pierwsze co zrobił to znalazł miejsce siedzące dla nich, było to miejsce obok mnie, zaproponowałem mu, żeby zajął moje, żeby siedział z córkami, był zdziwiony, ale wdzięczny. Całą drogę rozmawiał z dziewczynkami o magii, o tym co można stworzyć mając magiczną różdżkę, a także kto jest silniejszy - org czy elf. Później mniejsza, zaciekawiona stojącym w korku naprzeciwko autobusem, zapytała jak to jest, że autobus jeździ i czy to też sprawa magii. Odpowiedział jej, że nie, że to połączenie chemii i mechaniki, po czym wyjaśnił w prostych słowach działanie silnika i spalanie. Wysiedliśmy na tym samym przystanku i przez następnych kilka chwil, od przystanku do domu, nie mogłem uwierzyć, że tacy rodzice istnieją w tym kraju. Zazdroszczę tym dziewczynkom.

Ojciec, którego chciałem wam przedstawić mieszka, gdzieś na mojej dzielnicy. Nie znam go, wiem tylko, że ma dwie córki, kręcone włosy i jest w średnim wieku. Spotkałem go w autobusie, wracając do domu. Wsiadł, wraz ze swoimi dwiema córkami przystanek dalej niż ja, jedna z nich mała blondynka na oko 4 lata, druga w kręconych włosach po ojcu - trochę starsza z niewielką...

"Jako dziecko czułem się nieważny. Często karcony, nie miałem swoich potrzeb i marzeń. Nie potrafiłem rozmawiać z rodzicami o tym, co czuję. W książkach szukałem schronienia i harmonii. Zapracowani i nieświadomi psychicznych potrzeb dziecka surowi rodzice. Nieczuły ojciec budzący strach. Miałem co jeść i w co się ubrać, gdzie spać, miałem rodziców. Byłem kochany, bo tak okazywano miłość, ale nie doświadczyłem miłości. Do tej pory odczuwam potrzebę przytulania, mimo że jestem czterdziestoletnim drwalem. Od 11 lat sam jestem ojcem. Moja córka lubi się przytulać do mojej mocnej klatki piersiowej. Nosiłem ją wytrwale na rękach, gdy nie mogła zasnąć i płakała. Pełne czułości kołysanie uspokajało ją i zasypiała w moich objęciach. Towarzyszyłem jej podczas narodzin. Czułem, jak przepełniają mnie potężne siły: tkliwość, czułość i wszechogarniająca miłość. Stała się dopełnieniem tej cząstki mnie, która zagubiła się gdzieś w czeluściach utraconego dzieciństwa. Nie kryję wzruszeń, gdy moja dziewczynka odnosi sukcesy, nie kryję łez, gdy rozczula mnie delikatnością i bezbronnością. Nigdy nie wymierzyłem jej klapsa. A jednak jest dobrym dzieckiem. Rozczulające jest, jak mnie naśladuje. Jeśli popełni błąd, cierpliwie rozmawiamy. Jeśli ja popełnię błąd, mówię przepraszam..." Zawsze chciałam mieć takiego ojca. Moja córka ma tatę moich marzeń. Będzie jej łatwiej stawać się kobietą świadomą swojej wartości. Pozbawioną kompleksów i wewnętrznego dyskomfortu, że ciągle musi komuś coś udowadniać.

"Jako dziecko czułem się nieważny. Często karcony, nie miałem swoich potrzeb i marzeń. Nie potrafiłem rozmawiać z rodzicami o tym, co czuję. W książkach szukałem schronienia i harmonii. Zapracowani i nieświadomi psychicznych potrzeb dziecka surowi rodzice. Nieczuły ojciec budzący strach. Miałem co jeść i w co się ubrać, gdzie spać, miałem rodziców. Byłem kochany, bo tak...

Mój tato nie jest ideałem...

Pali co raczej nie służy za dobry przykład.
Rzadko kiedy coś tłumaczy - po prostu mówi: "choć zobaczysz".
Nigdy nie bawił się w karcące rozmowy - po prostu popatrzył wilkiem i nic nie powiedział.
Rzadko kiedy chwali - ale w jakiś sposób widać, po nim że jest dumny.

Nie mój tato, nie jest ideałem. Ale nie zamieniłbym go na żadnego innego ojca.

Mój tato nie jest ideałem...

Pali co raczej nie służy za dobry przykład.
Rzadko kiedy coś tłumaczy - po prostu mówi: "choć zobaczysz".
Nigdy nie bawił się w karcące rozmowy - po prostu popatrzył wilkiem i nic nie powiedział.
Rzadko kiedy chwali - ale w jakiś sposób widać, po nim że jest dumny.

Nie mój tato, nie jest ideałem. Ale nie zamieniłbym go na żadnego innego...

Nie będę tutaj zbyt orginalna, ale napiszę o swoim tacie. Uważam, że jest wspaniały pod każdym względem. Mimo, że pracuje aby mnie utrzymać, zawsze znajdzie dla mnie czas. Będąc małą dziewczynką często oglądałam teatrzyki przez niego przedstawiane. Nic nie zastąpi widoku Czerwonego Kapturka z brodą i wąsami, który zmierza w kierunku szafy gdzie czeka na niego babcia. Nic nie zastąpi wspólnych wypadów do lasu, gdzie szukaliśmy zajęcy i bobrów. Nikt nie zastąpi mojego taty. Zawsze pomaga mi znaleźć wyjście z problemów. Zapewnia mnie, że obroni mnie za wszelką cenę. Wiem, że on nie żartuje. Chciałabym aby superbohaterowie istnieli. Wtedy mój bohater mógłby chwilę odpocząć.

Nie będę tutaj zbyt orginalna, ale napiszę o swoim tacie. Uważam, że jest wspaniały pod każdym względem. Mimo, że pracuje aby mnie utrzymać, zawsze znajdzie dla mnie czas. Będąc małą dziewczynką często oglądałam teatrzyki przez niego przedstawiane. Nic nie zastąpi widoku Czerwonego Kapturka z brodą i wąsami, który zmierza w kierunku szafy gdzie czeka na niego babcia. Nic...

Mogłabym opisać mojego tatę bo dla mnie będzie zawsze wzorem rodzica. Opiszę jednak mojego kuzyna. Jego syn jest moim chrześniakiem. Często więc u nich jestem i wobec tego jestem świadkiem różnych sytuacji i rozmów.

Sytuacja 1
Chrześniak miał wtedy z 8 lat. Przyszedł ze szkoły i mówi:
-Tato bo w szkole wszyscy mają komórki...
-A Ty masz?
-No właśnie nie.
-No widzisz czyli nie wszyscy mają.
-............
No i mój chrześniak już nie wiedział co odpowiedzieć. Tylko się uśmiechnął. Uważam, że jest świetnym ojcem bo ma zasady, których przestrzega a do tego jeszcze w zabawny sposób rozmawia z synem.

Sytuacja 2
Chrześniak nie chciał spróbować czegoś nowego (nowego sportu, gry planszowej czy coś takiego)
-No dlaczego nie chcesz spróbować?
-Bo nie lubię.
-Skąd wiesz, ze nie lubisz jak nie próbowałeś? Pamiętaj nie bądź Krudem - nie siedź w jaskini.
Ta sytuacja pokazuje z kolei, ze jest ojcem, który chce otworzyć dzieci na świat oraz ze ogląda z nimi bajki i potrafi do nich nawiązać w taki sposób aby do dzieci dotrzeć.

Mogłabym opisać mojego tatę bo dla mnie będzie zawsze wzorem rodzica. Opiszę jednak mojego kuzyna. Jego syn jest moim chrześniakiem. Często więc u nich jestem i wobec tego jestem świadkiem różnych sytuacji i rozmów.

Sytuacja 1
Chrześniak miał wtedy z 8 lat. Przyszedł ze szkoły i mówi:
-Tato bo w szkole wszyscy mają komórki...
-A Ty masz?
-No właśnie nie.
-No widzisz czyli...

To naprawdę wspaniały mężczyzna. Przede wszystkim jest niezwykle cierpliwy. Chyba nie znam nikogo tak cierpliwego jak on. Nie krzyczy, a stara się wyjaśnić i wytłumaczyć. Zawsze znajdzie czas dla swoich dzieci. To one są dla niego najważniejsze. Od razu widać jak bardzo jest im oddany. Patrzy na dzieci z uśmiechem i szczęściem w oczach. Dzieci go uwielbiają, a on uwielbia dzieci i zrobiłby dla nich wszystko. Jest wyjątkowy, bo jest odpowiedzialny za swoje dzieci, jest przy nich, jest wsparciem, a słowo ''ojciec'' to nie tylko puste słowo. Naprawdę nim jest.

To naprawdę wspaniały mężczyzna. Przede wszystkim jest niezwykle cierpliwy. Chyba nie znam nikogo tak cierpliwego jak on. Nie krzyczy, a stara się wyjaśnić i wytłumaczyć. Zawsze znajdzie czas dla swoich dzieci. To one są dla niego najważniejsze. Od razu widać jak bardzo jest im oddany. Patrzy na dzieci z uśmiechem i szczęściem w oczach. Dzieci go uwielbiają, a on uwielbia...

Bez żadnych wątpliwości jest tylko jeden ojciec, którego mogę w tej kwestii wyróżnić - mój.
Oczywiście są osoby, które pewnie mają na ten temat inne zdanie(bo mój tata nigdy do standardów i normalności się nie zbliża), ale ja zawsze mam swoje zdanie.
Tata zabierał mnie od małego na koncerty i inne imprezy, a wycieczka - no to zawsze w las. Blisko natury i zawsze na skróty(skróty nigdy się nam nie powiodły(w sensie wychodziły niezgodne ze swą szczytną nazwą)).
W domu zawsze była muzyka, a dziecko(ja) uczyło się niestandardowych prac domowych(odkurzanie i mycie naczyń nie jest potrzebne, ale znajomość składników betonu, owszem).
W skrócie moje dzieciństwo to remonty i kilometrowe wycieczki rowerowe.

Ale wiecie dlaczego jest najlepszym tatą i go podziwiam? Bo mnie kocha i nie tylko to pokazuje, ale też o tym mówi.
(a najważniejsze jest to, że kiedy mówię o tym, że muszę wykuć słówka z niemieckiego, to on odpowiada, że mi zabrania się uczyć)

Bez żadnych wątpliwości jest tylko jeden ojciec, którego mogę w tej kwestii wyróżnić - mój.
Oczywiście są osoby, które pewnie mają na ten temat inne zdanie(bo mój tata nigdy do standardów i normalności się nie zbliża), ale ja zawsze mam swoje zdanie.
Tata zabierał mnie od małego na koncerty i inne imprezy, a wycieczka - no to zawsze w las. Blisko natury i zawsze na...