Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I żyję w tym dziwnym złudzeniu, na niczym nie opartym. Czy że i tutaj ze śniegów i mrozu wynika dręcząca, słoneczna wiosna, czy że cały pokój pełen jest zapachu mimozy, która mimo nocy w wagonie i tylu dni robi się wciąż bardziej puszysta i żywa, przyniesiona przez niego na dworzec w Zakopanem. Nic to wszystko nie znaczy, mój Boże, a tego właśnie pragnę tak żałośnie i tak dziecinnie. Głupia miłość, pasąca się niemożliwością jak chlebem.

I żyję w tym dziwnym złudzeniu, na niczym nie opartym. Czy że i tutaj ze śniegów i mrozu wynika dręcząca, słoneczna wiosna, czy że cały pokój pełen jest zapachu mimozy, która mimo nocy w wagonie i tylu dni robi się wciąż bardziej puszysta i żywa, przyniesiona przez niego na dworzec w Zakopanem. Nic to wszystko nie znaczy, mój Boże, a tego właśnie pragnę tak żałośnie i tak dziec...

Było w tym coś uroczystego, ale miłość i religia zniszczyłyby to, bo miłość i religia niszczą intymność ludzkiej duszy.

Było w tym coś uroczystego, ale miłość i religia zniszczyłyby to, bo miłość i religia niszczą intymność ludzkiej duszy.

- Nie odpowiadasz za swoje poczęcie. Mimo to zawdzięczasz mnie i ojcu życie. - Dziękuję ci za to - odparła bez śladu ironii w głosie. - A teraz pozwól mi je przeżyć.

- Nie odpowiadasz za swoje poczęcie. Mimo to zawdzięczasz mnie i ojcu życie. - Dziękuję ci za to - odparła bez śladu ironii w głosie. - A teraz pozwól mi je przeżyć.

Cacko, za którym żądza chciwie goni, Straciło swój urok, gdy je mamy w dłoni - A gdy wdzięk barwy i świeżość przeminie, Rzucim, niech leci - lub samotnie ginie.

Cacko, za którym żądza chciwie goni, Straciło swój urok, gdy je mamy w dłoni - A gdy wdzięk barwy i świeżość przeminie, Rzucim, niech leci - lub samotnie ginie.

Widzicie, jeśli do pożywienia dziecka dodawać po odrobinie miedzi, wstrzymuje się jego wzrost i dziecko będzie karłem, a jeśli zatruwa się człowieka złotem, dusza jego staje się mała, martwa i szara jak gumowa piłeczka za pięć groszy.

Widzicie, jeśli do pożywienia dziecka dodawać po odrobinie miedzi, wstrzymuje się jego wzrost i dziecko będzie karłem, a jeśli zatruwa się człowieka złotem, dusza jego staje się mała, martwa i szara jak gumowa piłeczka za pięć groszy.

Im więcej przebywałem z ludźmi, tym mocniej czułem, że szybuję po innej orbicie. Wszystko to, co mnie bawiło, podniecało, interesowało (...) było oddalone o setki mil od tego, o czym oni rozmawiali.

Im więcej przebywałem z ludźmi, tym mocniej czułem, że szybuję po innej orbicie. Wszystko to, co mnie bawiło, podniecało, interesowało (...) było oddalone o setki mil od tego, o czym oni rozmawiali.

Problem spędzania najlepszego okresu życia na zarabianiu pieniędzy po to, aby cieszyć się wątpliwą swobodą w okresie życia najmniej wartościowym.

Problem spędzania najlepszego okresu życia na zarabianiu pieniędzy po to, aby cieszyć się wątpliwą swobodą w okresie życia najmniej wartościowym.

Jutro zarobimy kupę szmalu, a dzisiaj nie ma co się martwić."

Jutro zarobimy kupę szmalu, a dzisiaj nie ma co się martwić."

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.

- Pieniądze - mówił - to straszny ciężar, ale przyjemnie jest, jeśli człowiek nie musi się o nie troszczyć.