Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Półki z książkami w domu moich rodziców kryją jeszcze wiele tajemnic. Ostatnio powoli ale skutecznie zaczynam te tajemnice "odkrywać". Z książkami wydanymi za komuny jest jak to mawiał Forrest - "jak pudełkiem czekolady - nigdy nie wiadomo na co się trafi". tym razem trafiło się nie szczególnie. Oto wydane za komuny wspomnienia adiutanta gen. Andersa na temat katastrofy w Gibraltarze i śmierci gen. Sikorskiego. Autor przedstawia pozycję Naczelnego Wodza w rządzie na uchodźstwie. Analizuje sytuację w jakiej znalazła się formowana w ZSRR armia polska. Opisuje narastający konflikt pomiędzy Sikorskim i Andersem, przedstawia zabiegi tego ostatniego czynione wbrew stanowisku rządu polskiego aby nowo-formowaną armię z ZSRR wyprowadzić. Przedstawia rolę jaką odegrali w tym wszystkim Anglicy i ich wywiad. Aby ostatecznie na kanwie tych wydarzeń, przedstawić ostatni lot Sikorskiego i jego tragiczną śmierć. Niby wszytko powinno być super ciekawe i niezwykle dramatyczne, ale odniosłem wrażenie, że autor pisał książkę pod dyktando jakiegoś ubeka. Dlaczego? Język i styl lektury stanowczo nie są przystępne. Słownictwo i szyk zdań są niemal wyjęte z raportów policyjnych. Autor stawia tezy o zamachu i całą winę przypisuje Brytyjczykom - jak na książkę wydaną w latach 60 poprzedniego stulecia to mamy niemal całkowitą zgodność z polityką PRL. No przynajmniej ja takie wrażenie odnoszę. Tylko czy faktycznie? Autor nie przekonał mnie co do osób odpowiedzialnych za rzekomy zamach. Jednak utwierdził mnie w myśleniu, że coś jest na rzeczy, skoro storna odpowiedzialna za lot prowadzi dochodzenie niechlujnie i nieudolnie. Masa ciekawych tematów poruszona jest przez nudne i sztampowe wręcz pytania. Ciekawi mnie jednak inna rzecz, mianowicie czy IPN w zamkniętym niedawno śledztwie odkrył coś co może nie koniecznie musi ujrzeć światło dzienne? Stanowczo nie jest to pozycja łatwa ze względu na styl i słownictwo.