Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wincenty Bolesław Sobolewski urodził się 12.10.1889 r. w Sandomierzu ma przedmieściu Chwałki. Był synem Jana i Franciszki z Gajków właścicieli gospodarstwa rolnego i miał siedmioro rodzeństwa. Uczęszczał do szkoły elementarnej i progimnazjum w Sandomierzu, gimnazjum w Radomiu (i czasowo w Lublinie). Studiował medycynę w Uniwersytecie Warszawskim, który był ewakuowany do Rostowa nad Donem. Służył w armii carskiej jako student w kompanii sanitarnej na froncie, a po ukończeniu studiów w Nowoczerkasku i Sewastopolu. Po powrocie z Rosji wraz z żoną i dziećmi zamieszkał w Modliborzycach koło Janowa Lubelskiego. Służył w Wojsku Polskim w Chełmie, Kowlu, a później w Zamościu. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pracował w Szpitalu Ujazdowskim im. Dzieciątka Jezus w Warszawie. Służył w 4. batalionie saperów i osiadł w Sandomierzu, gdzie nabył dworek przy ul. Mickiewicza. W Sandomierzu przez wiele lat pełnił równocześnie funkcje: lekarza szkolnego, lekarza miejskiego, lekarza więziennego, lekarza kolejowego, członka Miejskiej Komisji Sanitarnej, ordynatora Oddziału Zakaźnego i kierownika Ośrodka Zdrowia. Jako zdemobilizowany major, w 1939 r. otrzymał przydział na komendanta szpitala zakaźnego z Samborze i w Busku pod Lwowem. Zbiegł z niewoli bolszewickiej i w Sandomierzu działał w konspiracji. Był związany ze Stronnictwem Narodowym. Redagował pismo "Naród w Walce". Zagrożony aresztowaniem, ukrywał się pod nazwiskiem Józef Grzybowski w Tuczępach k. Stopnicy, gdzie praktykował jako lekarz. Z jego synów: Zdzisław zmarł podczas kampanii wrześniowej, Janusz Jerzy w powstaniu warszawskim, a Kazimierz za działalność polityczną w Delegaturze Lwowskiej był zesłany na 11 lat na Syberię. W 1965 r. odszedł na emeryturę i nadal pracował jako lekarz do 1972 r. Zmarł 1 maja 1976 r. i został pochowany na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu w grobowcu rodzinnym.